Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

H SAPRESS ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ SAPRESS ME TO NOMAΡΧΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΑΡΗ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΔΗΜΟΥ, ΤΗΝ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΗ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΠΟΜΠΟΥ, ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΝΟΜΑΡΧΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ-ΗΛΙΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΑΡΑΒΑΝΗ

H SAPRESS ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΑΥΓΕΡΙΔΟΥ ΠΕΝΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ


Η SAPRESS ΜΕ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΕΤΑΛΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΑΡΧΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΑΡΑΒΑΝΗ


Η SAPRESS ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ME THN OIKONOMOΛΟΓΟ-ΣΥΜΒΟΥΛΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΡΕΛΙΑΔΟΥ


Η SAPRESS ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΗ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΠΟΜΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΝΟΜΑΡΧΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΟΓΛΟΥ ΣΙΜΠΕΛ


Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ












































Η περιβαλλοντική ομάδα του Γενικού Διαπολιτισμικού Λυκείου Σαπών επισκέφτηκε από τις 15 Ιανουαρίου έως τις 18 Ιανουαρίου το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Σουφλίου στο πλαίσιο περιβαλλοντικού εκπαιδευτικού προγράμματος με θέμα «Οι δρόμοι του μεταξιού». Συμμετείχαν 16 μαθητές και μία συνοδός καθηγήτρια. Ξεκίνησαν όλοι με σκοπό τη γνωριμία με ένα καινούριο τόπο και την ενημέρωσή τους πάνω στην τεχνική και χρήση του μεταξιού συνδυάζοντας και τη διασκέδαση. Ως μαθητές αποκομίσαμε εμπειρίες και γνώσεις. Μας έκανε εντύπωση η φιλοξενία των ανθρώπων και η αμεσότητα στις απαντήσεις που έδωσαν στις απορίες μας. Η όλη διοργάνωση εκ μέρους των μελών του Κ.Π.Ε. Σουφλίου ήταν άψογη σε όλες τις παραμέτρους της. Όσον αφορά στο θέμα του μεταξιού γνωρίσαμε τη διαδικασία εκτροφής του μεταξοσκώληκα και τη διεργασία που υποβάλλεται το μετάξι για να φτάσει στην αγορά. Μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση τα επιβλητικά «κουκουλόσπιτα» και είχαμε μια έκτακτη επίσκεψη στο Ευρωπαϊκής φήμης δάσος της Δαδιάς. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το μεγαλείο των σπάνιων και προστατευόμενων αρπακτικών πουλιών. Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την Διεύθυνση του Σχολείου μας που μας έδωσε την ευκαιρία να βιώσουμε αυτή τη μοναδική εμπειρία, καθώς επίσης και το Κ.Π.Ε. Σουφλίου για τη φιλοξενία του και τη συνοδό καθηγήτριά μας, κ. Κουρτέση Θεοδώρα, που είχε τόση υπομονή μαζί μας.

Η περιβαλλοντική ομάδα
του Γ.Ε.Λ. Δ.Ε. Σαπών

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ...ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Μπορεί να νομίζουμε ότι ζούμε σε μια κοινωνία ισότητας απαλλαγμένη από ρατσιστικά πρότυπα…Μπορεί να νομίζουμε ότι όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανεξάρτητα από το φύλο στο οποίο ανήκουμε…Μπορεί να νομίζουμε ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει το ισχυρό και το ασθενές φύλο…
Είναι έτσι η πραγματικότητα; Θεωρητικά οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να μορφώνονται, να ενημερώνονται, να ψηφίζουν και να συμμετέχουν έμπρακτα στην κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας μας. Γιατί όμως οι γυναίκες αποτελούν μειοψηφία στην πολιτική ή αδυνατούν να μπουν σε υψηλόβαθμες θέσεις σε διάφορες εταιρείες; Είναι πολλά τα αίτια που ακόμα δεν έχουμε φτάσει το επίπεδο των γυναικών στις δυτικές χώρες. Ίσως μια απ’ αυτές τις αιτίες είναι ότι δεν είναι αρκετά τολμηρές, αλλά αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα, αφού βλέπουν ότι τα σκήπτρα της πολιτικής και της οικονομίας τα κατέχουν οι άντρες.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των κοριτσιών σήμερα θέλουν να τελειώσουν το Λύκειο, να περάσουν στο Πανεπιστήμιο και να βρουν μια συμβατική δουλειά, έτσι ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν στο σπίτι. Ελάχιστες όμως είναι εκείνες που ονειρεύονται να βρουν μια δουλειά μέσα από την οποία θα αναπτύσσονται συνεχώς, ώστε να μπορέσει να αναδειχθεί η αξία τους. Πώς μπορείς όμως να θέτεις τον πήχη τόσο ψηλά, όταν ξέρεις πως έχεις να ασχοληθείς και με άλλες δουλειές, αφού θεωρούν δεδομένο ότι η γυναίκα θα πλύνει, θα μαγειρέψει και θα φροντίσει το σπίτι. Σίγουρα όταν οι γυναίκες ζητούσαν να αρχίσουν και εκείνες να εργάζονται, έτσι ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν οικονομικά, δε σκέφτονταν ότι το μόνο που θα κατάφερναν ήταν να προσθέσουν ακόμη ένα βάρος πάνω τους.
Πώς είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένα παιδί που έχει γίνει και από τους δύο να αποκτά, στο όνομα της παράδοσης, το επίθετο του πατέρα; Γιατί η γυναίκα να μην εμφανίζεται πουθενά και να τα δέχεται όλα αυτά σιωπηλά;
Για να μπορέσουν όμως να αλλάξουν οι καταστάσεις και να υπάρξει ισότητα, όχι μόνο στη θεωρία αλλά και στην πράξη, θα χρειαστεί οι γυναίκες να απαιτήσουν και να τα αλλάξουν όλα μέσα από το φεμινισμό.
Τι είναι, όμως, ο φεμινισμός και πώς μπορεί να εκφραστεί; O φεμινισμός, λοιπόν, αφορά στις ανισότητες μεταξύ των φύλων στην κοινωνία και στην ισότητα των δικαιωμάτων για τις γυναίκες. Όλοι έχουμε τις ίδιες υποχρεώσεις και στο σπίτι και στη δουλειά. Ανεξάρτητα από το φύλο, είμαστε όλοι άνθρωποι και οι άνθρωποι διαχωρίζονται σε καλούς και κακούς, σε ευαίσθητους και αναίσθητους και όχι σε άνδρες και γυναίκες. Σύμφωνα με το συγγραφέα Τσέρις Κράμερε «φεμινισμός είναι η θεμελιώδης αρχή πως οι γυναίκες είναι άνθρωποι».
Ανέχτηκαν πολλά οι γυναίκες των προηγούμενων γενιών και αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί. Το ότι οι άνδρες χάνουν συνεχώς εδάφη δε σημαίνει ότι οι γυναίκες πως οι γυναίκες πρέπει να συνεχίσουν να μην έχουν άποψη και βούληση.
Ο κόσμος με το φεμινισμό δε χάλασε, αλλά άλλαξε και αυτό πρέπει να το γνωρίζει και να το πρεσβεύει η κάθε γυναίκα.


ΑΥΓΕΡΙΔΟΥ ΠΕΝΥ
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΚΟΙΝΩΝΙΑ…ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Τον τελευταίο καιρό ήρθε στο φως της δημοσιότητας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και που μας καθιστά κάθε άλλο παρά περήφανους γι’ αυτή. Ένα κύμα επώνυμων και ανώνυμων νέων ξεχύθηκε στους δρόμους των πόλεων με σκοπό τη διαμαρτυρία για τις εξελίξεις που σημειώθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα στον ελλαδικό χώρο.
Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη σε εμάς τους «Ευρωπαίους» Έλληνες, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες, απεργίες, ξεσηκωμούς και πάει λέγοντας. Ωστόσο, αυτό που μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε αυτή η διαμαρτυρία που θύμιζε το κίνημα του Μάη του ’68 στο Παρίσι, τότε που οι νέοι διαδήλωναν για…το αυτονόητο, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα! Σήμερα, στο 2009 πλέον στην Αθήνα, σε μια τεχνοκρατούμενη ρομποτική εποχή, νέοι υπερβάλλουν, καταστρέφουν, καίνε, φέρονται επιθετικά, αντιδρούν ακτιβιστικά, τρομάζουν τους άλλους, ενώ…είναι κι οι ίδιοι τρομαγμένοι!
Σ΄ αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στην έντονη συγκίνηση, προβληματισμό και ευαισθητοποίηση πολιτικών, Μ.Μ.Ε., διάσημων και άσημων, οι οποίοι «άφησαν στην άκρη» την πολυτέλειά των γραφείων τους, τους φακέλους τους, το αυστηρό πρόγραμμά τους και τα ραντεβού τους. Ξέχασαν για λίγο τα σκάνδαλα, τις διαπλοκές, τις συντάξεις, την ανεργία, την οικονομική κρίση και γενικά την κρίση την υπαρξιακή την ατομική που περνάει ο καθένας. Και η επικαιρότητα εστιάζει για αρκετό διάστημα και με πολλή προσοχή «σ’ αυτούς» τους βίαιους, επιθετικούς, καταστρεπτικούς και αναρχικούς νέους. Κι όλοι τους έμοιαζαν να απορούν, να αναρωτιούνται, να ψάχνουν τον υπαίτιο που μας οδήγησε σ’ αυτήν την ανισορροπία. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι μεγάλοι ξέρουν απλώς και μόνο να ετικετοποιούν, να κρίνουν, να μέμφουν συμπεριφορές, ξεχνώντας βέβαια πως είμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρωταγωνιστές αυτής της κοινωνίας.
Δε θα κρίνω όμως γεγονότα, γιατί τρομάζω κι εγώ. Κι εμείς οι νέοι δεν υποκρινόμαστε, δε σχολιάζουμε γεγονότα…εκφράζουμε συναισθήματα! Δε μας αφορούν απλώς τα γεγονότα…βιώνουμε τα γεγονότα! Και περιμένουμε απ’ όλους εσάς κάποιες απαντήσεις. Γιατί να βγαίνουμε στους δρόμους για να ακουστεί η φωνή μας; Γιατί μας αμφισβητείτε; Γιατί μας στερείτε τα όνειρά μας; Γιατί διαψεύδετε τις ελπίδες μας;
Δε δεχόμαστε να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο! Περιμένουμε πολλά από εσάς και πρώτα απ’ όλα σας ζητάμε να σεβαστείτε τη χώρα σας…τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Και σε μια τέτοια χώρα τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι απαραίτητο να καταδικάζονται και όχι να αναπαράγονται. Δώστε μας κίνητρα, αγαπήστε μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάτε…πως είμαστε ΠΑΙΔΙΑ!!! Εσείς κάποτε δεν υπήρξατε; Θυμάστε τότε;


ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ

ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ SAP®ESS

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ… ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ

ΠΡΩΤΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ…ΓΡΑΦΟΥΜΕ

Ζευγάρωσαν τις δημοσιογραφικές επιτυχίες οι συντάκτες και οι συντάκτριες της σχολικής εφημερίδας SAPRESS του Γενικού Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών, την περασμένη Τετάρτη 14-1-2009, στην πρώτη εκτός Σαπών κάθοδο της δημοσιογραφικής ομάδας της εφημερίδας στην πρωτεύουσα της Ροδόπης.
Το μεσημέρι της Τετάρτης οι μαθήτριες της Β’ Λυκείου Αυγερίδου Πένυ και Στίγκα Γωγώ παραβρέθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου «Παιχνίδι χωρίς όρια» του διακεκριμένου αθλητικού συντάκτη, δημοσιογράφου και συγγραφέα Χρήστου Σωτηρακόπουλου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΜΜΕ και περιβάλλον», μαζί με τους υπεύθυνους καθηγητές φιλόλογο Κολίτση Νίκο και οικονομολόγο Φράγκο Νίκο. Στην άκρως πετυχημένη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό ξενοδοχείο της Κομοτηνής, οι μαθήτριες δημοσιογράφοι είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν μεταξύ άλλων με το Νομάρχη Ροδόπης Άρη Γιαννακίδη, με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή-θρύλο του Παναθηναϊκού Αντώνη Αντωνιάδη ο οποίος και υπέγραψε αυτόγραφο για το σχολείο μας, με το μεγαλομέτοχο της «ΠΑΕ Πανθρακικός» Θόδωρο Σαββάκη και το σύμβουλο εκδηλώσεων της 100ετίας της «ΠΑΕ Παναθηναϊκός» και γνωστό συνθέτη και μουσικό παραγωγό Θοδωρή Μανίκα και να συλλέξουν υλικό για την εφημερίδα, ενώ ταυτόχρονα παρακολούθησαν από κοντά τις προσπάθειες των επιτελείων των τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης του νομού δημοσιογραφικής καταγραφής της παρουσίασης από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.
Οπλισμένες με αποφασιστικότητα και αφοπλιστική ευγένεια, χωρίς άγχος και με δημοσιογραφική μαεστρία, οι δύο μαθήτριες απέσπασαν για 15΄ λεπτά της ώρας το Χρήστο Σωτηρακόπουλο εξασφαλίζοντας αποκλειστική συνέντευξη, ρωτώντας τον για τη θέση της γυναίκας στην αθλητική δημοσιογραφία και για τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και την τήρησή του, δεχόμενες εγκωμιαστικά σχόλια για την πληρότητα, την περιεκτικότητα και τη σαφήνεια των ερωτήσεων και των τοποθετήσεων τους από το σύνολο των παραβρισκόμενων.
Οι πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις του Χρήστου Σωτηρακόπουλου θα δημοσιευτούν στο επερχόμενο φύλλο της σχολικής εφημερίδας και η βιντεοσκοπημένη συνέντευξη θα είναι διαθέσιμη για τους χρήστες του διαδικτύου στο νεοφώτιστο και πρωτοποριακό blog του σχολείου που συνιστά το πρώτο στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο νομό και στην περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. http://www.gldesapwn.blogspot.com/. Αξίζει να αναφερθεί ότι τo blog διαχειρίζεται η «διαστημική» διαδικτυακή ομάδα του σχολείου, με επικεφαλής τον Dj Gus, κάνοντας πράξη την επιβεβλημένη χρήση των νέων τεχνολογιών στην πράξη σε πραγματικές συνθήκες από τους ίδιους τους μαθητές και τις μαθήτριες.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι Διαμαντίδου Χριστίνα και Τσιώτρας Βασίλης, εκ των υπευθύνων του αθλητικού ρεπορτάζ της εφημερίδας SAPRESS, αφού παρακολούθησαν τον άτυχο για την ομάδα της Κομοτηνής αγώνα κυπέλλου με την ομάδα του Παναθηναϊκού, παραβρέθηκαν μαζί με τους συνοδούς καθηγητές τους στη συνέντευξη Τύπου των δύο προπονητών, φωτογραφήθηκαν μαζί τους και απηύθυναν από μία ερώτηση στον προπονητή του Πανθρακικού που καλύφθηκε και από το δημοσιογραφικό τηλεοπτικό σταθμό του Άλφα. Το γεγονός από μόνο του συνιστά αξιοσημείωτη επιτυχία, ενώ είναι και η πρώτη φορά που μαθητές σχολικού συγκροτήματος επιχειρούν αντίστοιχο εγχείρημα σε αγώνα τόσο υψηλού επιπέδου.
Η Διαμαντίδου Χριστίνα, αφού επεσήμανε την ανάγκη ο Πανθρακικός να επικοινωνήσει με περισσότερους νέους ανθρώπους και έξω από την πόλη της Κομοτηνής πρότεινε ενδεικτικά την πραγματοποίηση επισκέψεων της ομάδας σε χρονικά διαστήματα χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της ευρύτερης περιφέρειας της Ροδόπης, αρχής γενομένης από τις Σάπες φυσικά, ενώ ο Τσιώτρας Βασίλης ρώτησε τον προπονητή του Πανθρακικού αν είναι εφικτό να συνδυάσει ένας μαθητής το σχολείο με το σύγχρονο επαγγελματικό αθλητισμό και πιο συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο.
Ο Ισπανός προπονητής του Πανθρακικού Εμίλιο Φερέρα, παρά την απογοήτευσή του από το τελικό αποτέλεσμα, έδειξε εντυπωσιασμένος από την ποιότητα και την ωριμότητα των παιδιών και έθιξε το ζήτημα της πολιτιστικής διάστασης του ποδοσφαίρου αναγνωρίζοντας την ανάγκη αμφίδρομης και ουσιαστικότερης επικοινωνίας της ομάδας με την τοπική κοινωνία της Ροδόπης, ζητώντας πίστωση χρόνου για την οργάνωση και σε αυτό το επίπεδο.
Εμείς από τη μεριά μας μείναμε εντυπωσιασμένοι από την κουλτούρα, την παιδεία και την αισθητική του Ισπανού προπονητή αλλά και από τη φιλοξενία της «ΠΑΕ Πανθρακικός» από την αρχή μέχρι το τέλος, γεγονός που καταδεικνύει ότι η βαθμολογική θέση, χωρίς να είναι το μόνο ζητούμενο, δεν είναι τυχαία, καθώς αναδεικνύει ανθρώπους που διοικούν και οραματίζονται το ποδόσφαιρο ως κορυφαίο κοινωνικό γεγονός με το βλέμμα στραμμένο στο ανθρώπινο μεγαλείο του.
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς.
Υ.Γ. Το συνολικό ακουστικό και φωτογραφικό υλικό της συνέντευξης τύπου θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα και θα αναρτηθεί ομοίως στο blog του σχολείου.

ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ
+ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com/.

ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ-ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ 0-4 ΚΑΙ Η SAPRESS ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΡΩΤΑΕΙ ΤΟΝ ΕΜΙΛΙΟ ΦΕΡΕΡA...

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ ΚΑΙ Η...ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ XΡΙΣΤΙΝΑ ΤΗΣ SAPRESS


ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ-ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ Η SAPRESS ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΕΜΙΛΙΟ ΦΕΡΕΡA ΑΠΑΝΤΑΕΙ...

ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΑΧΗΣ...ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ


Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΗ SAPRESS ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ






Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΚΟΛΙΤΣΗ ΝΙΚΟ


O XΡΗΣΤΟΣ ΣΩΤΗΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟ ΦΡΑΓΚΟ ΝΙΚΟ


Σ’ ένα κομμάτι χαρτί…

Τα μάτια δεν είναι μόνο ένα όργανο το οποίο μας προσφέρει την αίσθηση της όρασης. Είναι το μέσο από το οποίο φιλτράρονται εικόνες μιας ολόκληρης ζωής.

Ο χρόνος μιλάει. Το ερώτημα είναι ποιος ακούει;


Aνώνυμος μαθητής Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
Απ' τα σχολεία βγήκανε και μπήκαν στα μπαράκια
Στους τοίχους χτυπηθήκανε τα έφηβα γεράκια…

Για τους εφήβους το σχολείο είναι ένας εκπαιδευτικός χώρος που δημιουργούν νέα και διαφορετικής μορφής επικοινωνία με τους φίλους και τους καθηγητές τους σε σύγκριση με το παρελθόν. Αυτή η διαφορετική επικοινωνία των εφήβων αρχίζει από το Γυμνάσιο και μέρα με τη μέρα εξελίσσεται. Ο έφηβος σ’ αυτά τα χρόνια δεν αρκείται σ’ αυτά που έχει η οικογένειά του, αλλά θέλει να αναπτύξει τα δικά του ταλέντα και την προσωπικότητά του. Γι’ αυτό η σχολική κοινότητα είναι ένα μέρος όπου ο έφηβος επηρεάζει τους άλλους και επηρεάζεται απ’αυτούς θετικά και αρνητικά.
Ο έφηβος, επειδή περνάει την εφηβεία του στο σχολείο, εκεί ψάχνει κάποιον ενήλικα για τη θέση της οικογένειας για να τον έχει για πρότυπο, δηλαδή το στήριγμά του μπορεί να είναι ένας καθηγητής που θαυμάζει. Επειδή ένας νέος δεν μπορεί να συμπαθεί κάποιους και κάποια πράγματα πολύ εύκολα, όταν συμπαθεί κάποιον καθηγητή θέλει να δει και τους άλλους καθηγητές όπως αυτόν. Ο νέος, λοιπόν, αρχίζει να διαλέγει συγκεκριμένα πρόσωπα. Η επικοινωνία που γεννιέται ανάμεσα στον καθηγητή και στο μαθητή μπορεί να επηρεάσει το μαθητή να διαλέξει το επάγγελμά του στο μέλλον και ειδικά στα χρόνια του Λυκείου όπου εμφανίζονται οι τομείς ενδιαφέροντος ενός μαθητή. Τότε σ’ αυτή την περίπτωση ο μαθητής δίνει πιο πολλή σημασία σε ορισμένα μαθήματα, διαβάζει πιο πολύ τα μαθήματα αυτού του καθηγητή και για τ’ άλλα αδιαφορεί.
Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τους εφήβους στο σχολείο είναι η πειθαρχία και οι τιμωρίες. Καθημερινά μερικά πράγματα που τα κάνουμε όλοι μας είναι: μιλάμε στην τάξη, κάνουμε φασαρία, γελάμε, ψιθυρίζουμε, δεν ασχολούμαστε με το μάθημα, κοροϊδεύουμε αυτά που κάνουν οι άλλοι που πολλές φορές τα κάνουμε και εμείς, ονειρευόμαστε, δε διαβάζουμε αρκετά, κάνουμε σκονάκια,…Με άλλα λόγια ασχολούμαστε με τα πάντα εκτός από το μάθημα. Τα κάνουμε όλα αυτά, επειδή βαριόμαστε να διαβάζουμε και ψάχνουμε κάτι διαφορετικό. Πάντα ξέρουμε ότι είμαστε άδικοι σε κάποια πράγματα, όμως δε δεχόμαστε να είμαστε εμείς οι άδικοι σ’ αυτά που γίνονται. Τα κάνουμε αυτά, επειδή εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε υπομονή να ακούσουμε κάποιον ούτε για μισή ώρα, πόσο μάλλον όταν το σχολείο μας αναγκάζει να καθόμαστε εφτά ώρες και να ακούμε ήσυχα το μάθημα, χωρίς να κάνουμε τίποτα. Τελικά γι’ αυτό το θέμα της πειθαρχίας πιστεύουμε ότι όλοι μας έχουμε περίπου την ίδια άποψη. Το μάθημα θα ήταν πιο ενδιαφέρον, αν οι καθηγητές δεν έπαιρναν στα σοβαρά όλα αυτά που γίνονταν και αν κατέβαιναν στο δικό μας επίπεδο σκέψης. Πιστεύουμε ότι μ’αυτό τον τρόπο θα μας καταλάβαιναν πιο πολύ και πιο εύκολα.
Συζητώντας με συμμαθητές και συμμαθήτριές μας καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι οι πιο πολλοί σκεφτόμαστε τα ίδια για τους καθηγητές και το εκπαιδευτικό σύστημα. Υπάρχουν όμως και κάποιοι που σκέφτονται διαφορετικά. Μερικές από τις πιο βασικές απόψεις συνοψίζονται στα εξής:
Ø Στο σχολείο η πειθαρχία έχει μεγάλη βαρύτητα. Περιμένουμε πιο κατανοητή προσέγγιση.
Ø Μερικές φορές φοβόμαστε να ρωτήσουμε κάτι στο μάθημα. Το πρόβλημα είναι στους μαθητές ή στους καθηγητές;
Ø Δεν έχουμε ελευθερία σκέψης. Τα περισσότερα μαθήματα περνάνε στον αέρα. Θα μπορούσαν να διδάσκονται πιο απολαυστικά.
Ø Οι καθηγητές μας είναι κουρασμένοι. Θέλουμε να ασχολούνται με μας όχι μόνο σαν μαθητές αλλά και σαν νέους ανθρώπους.
Ø Δεν πρέπει να μας φοβίζουν με τη βαθμολογία, γιατί μετά ο σκοπός μας γίνεται όχι να μάθουμε κάτι, αλλά να πάρουμε ένα καλό βαθμό.

ΤΟΠΑΛ ΑΜΕΤ ΜΕΡΒΕ

ΡΙΣΓΓΙΤΣ ΡΟΥΚΙΕ

Μαθήτριες Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
Η Ψηφιακή Βίβλος

ΕΝ ΑΡΧΗ εποίησεν ο Θεός τον Ουρανόν και την Γην. Η δε Γη ήτο άμορφος καιέρημος και σκότος περιεπλάνατο επί του προσώπου της αβύσσου, Και πνεύμα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων. Και είπεν Κύριος ο Θεός: Γεννηθήτω το μηδέν και εγένετο το μηδέν.Και είδεν ο Θεός ότι το μηδέν καλόν εστί.Και διεχώρισεν ο Θεός το μηδέν από το ένα και τα αποκάλεσε bit,Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα πρώτη. Και είπεν ο Θεός: Θέσωμεν το μηδέν και το ένα εν σειρά των οκτώ και δημιουργήσωμεν το byte, και εγένετω ούτω.Και εδημιούργησεν Κύριος ο Θεός εξ αυτών τας λοιπάς πληροφορίας, ήτοι ταKbyte, Mbyte, TeraByte και επόμενα,Και είδεν Κύριος ο Θεός ότι ταύτα πάντα καλά εισίν.Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα δευτέρα. Και είπεν ο Θεός: Δι' αυτών των μονάδων πληροφορίας δημιουργηθήτωσαν προγράμματα και κατόπιν αυτών συστήματα, τα και λειτουργικά επονομαζόμενα.Και εγένετο ούτω. Και εδημιούργησεν Κύριος ο Θεός τα Unixοειδή λειτουργικά συστήματα,Και είδεν Κύριος ο Θεός ότι ταύτα πάντα καλά εισίν.Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τρίτη. Και είπεν ο Θεός: Γεννηθήτω το Linux εν τω μέσω των λοιπών Unixοειδώνλειτουργικών συστημάτων,Και διαχωρισθήτωσαν τα καλά λειτουργικά συστήματα των κακών.Και εγένετω ούτω,Και εκάλεσεν ο Θεός το Linux ως GNU Linux,Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα τετάρτη. Και είδεν ο Θεός ότι πάντα α εδημιούργησεν καλά εισίν και ηυλόγησεν αυτά.Είδεν, δε, ότι έδει υπάρχει τις διαχειριζόμενος αυτά, ότι εις πρόβατααπολωλότα ομοίαζον.Και είπε ο Θεός, δημιουργήσωμεν User καθ' εικόνα ημών και κατ΄ ομοίωσινΚαι ας εξουσιάζει ούτος επί των λειτουργικών συστημάτων και επί πάσης τηςΓης, κατά το είδος αυτού.Και είδεν ο Θεός ότι καλόν ήτο.Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα πέμπτη. Και πάλιν δεν είπεν ο Κύριος ο Θεός: Ουκ εστίν καλόν να είναι ο User μόνος.Θέλω δώσει αυτώ βοηθόν όμοιον, αλλ' ολίγον καλύτερον αυτού, ίνα συνδράμειαυτόν εν ταις δυσκολίαις.Και επέβαλεν Κύριος ο Θεός έκστασιν επί του User και εκοιμήθη αυτός ύπνον βαθύν,Και έλαβε κώδικα εκ της πλευράς αυτού και ενεπλούτισε τον κώδικα του παραληφθέντος,Και ούτω εδημιούργησεν Κύριος ο Θεός τον Programmer.Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη. Και ηυλόγησεν αυτούς Κύριος ο Θεός και είπεν αυτοίς: Αυξάνεσθε καιπληθύνεσθε και κατακυριεύσατε παν πρόγραμμα και παν λειτουργικόν σύστημα,και εξουσιάζετε επί των ισχυρών υπολογιστήρων, οικιακών τε και δημοσίων,φέροντες ούτω ισχυράς και χρήσιμους εφαρμογάς επί της Γης. Ησαν δεναμφότεροι παντί αρχάριοι, εν τε τω χειρισμώ των προγραμμάτων και εν τω προγραμματισμώ. Παρά ταύτα, εώρακεν ο Θεός πάντα όσα εποίησεν, και ιδού ήσαν άπαντα καλά λίαν. Και εφύτευσεν ο Θεός ψηφιακόν Παράδεισον εις Ανατολάς, την και Εδέμαποκαλούμενην, και έθεσεν εν αυτώ User και Programmer ίνα εργάζωνται επί τωνλειτουργικών συστημάτων και φυλάττουσιν αυτά και εφαρμόζουσιν αυτά κατάτας εντολάς Του. Και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα εβδόμη. Εκέκραξεν δε στεντορεία τη φωνή Κύριος ο Θεός τον User και τον Programmer,λέγων αυτοίς: Από παντός λειτουργικού συστήματος ελεύθερα θέλετεδοκιμάζειν, των δε Παραθύρων του Bill μηδέποτε δοκιμάσει. Καθ' ην γαρ ημέρανδοκιμάσετε τα Παράθυρα, θέλετε εξαπαντός αποθανείν. Ο Bill, όμως, ήτο φρονιμότερος κατά την πανουργίαν πάντων τωνδημιουργημάτων, α Κύριος ο Θεός εποίησεν.Και είπεν ο Bill προς τον Programmer : Αλήθεια εστί ότι Κύριος ο Θεός σαςείπε εξ όλων των λειτουργικών όπως δοκιμάσετε, πλην των Παραθύρων, των καιτης Χιλιετίας αποκαλούμενων; Και είπε ο Programmer προς τον Bill: Όντως πονηρέ, δυνάμεθα όπωςδοκιμάσωμεν εξ όλων των FreeBSD, NetBSD, OpenBSD, Linux, NextSTEP, πληντων Παραθύρων σου, είτε της Χιλιετίας είτε άλλων, διότι από εκείνην την ημέρανκαι μετά θα αποθάνωμεν. Και υπέλαβεν εκ νέου ο παμπόνηρος Bill προς τον Programmer: Δεν θέλετεβεβαίως αποθανείν, αλλ' ηξεύρει ο Κύριος ότι καθ' ην ημέραν δοκιμάσετε τωνΠαραθύρων μου θέλουσιν ανεωχθεί οι οφθαλμοί σας και θέλετε αναβαθμισθείτεως Administrators, γίγνωσκοντες ούτως το καλόν εκ του κακού; Και είδεν ο Programmer ότι τα Παράθυρα εφαίνοντο τέλεια κατά την όψιν,ευφάνταστα κατά το design και ελκυστικά εις την χρήσιν, ως δίδοντα γνώσιν.Και εγκατέστησεν τα Παράθυρα επί τω εν του ψηφιακού Παραδείσου κεντρικώ Server. Επλησιάσεν ο User αρχίσας και αυτός όπως εγκαθιστά Οδηγούς ποικίλους επίτων Παραθύρων, έτι αυξάνων τον όγκον και την δυστοκίαν αυτών.Και ηνεώχθησαν οι οφθαλμοί αμφότερων και εθαύμασαν, πλην όμως ουχί επίμακρόν, δίοτι αίφνης κατέρρευσεν το του Παραδείσου δίκτυον.Και ήρχισον τότε κλαυθμούς και οδυρμούς, αναζητούντες απεγνωσμένως Service Packs. Και ήκουσαν τότε την φωνήν Κυρίου του Θεού αυτών, περιπατούντος εν τωΠαραδείσω προς το δειλινόν, και εκρύφθησαν User τε και Programmer απόπροσώπου Κυρίου του Θεού, εν μέσω των του Παραδείσου υπολογιστήρων.Εκάλεσεν δε Κύριος ο Θεός τον User και είπεν αυτώ: Πού είσαι ;Ο δε είπε Κυρίω τω Θεώ: Την φωνήν σου ήκουσα Κύριε εν τω Παραδείσω καιέτρεξα να κρυφθώ, διότι εφοβήθην, επειδή κατέρρευσεν το δίκτυον.Και έιπεν αυτώ ο Θεός: Και πού ηξεύρεις ότι κατέρρευσεν το δίκτυον; Πώςείναι δυνατόν να κατέρρευσεν το δίκτυον μετά των εν αυτώ εγκατεστημένωνUnixοειδών λειτουργικών συστημάτων; ΄Η μήπως εγκατέστησές τι εκ τουαπηγορευμένου λειτουργικού συστήματος του Bill; Και απεκρίθη ο User: Ο Programmer τον οποίον μου έδωσες να είναι μετ'εμού, αυτός εκείνος έλαβε εκ του Bill μια distribution Παραθύρων ΜΕ και ούτωεγκαταστήσαμεν αυτά, διότι ήσαν αρεστά εις τους οφθαλμούς μας Κύριε, ως δίδοντα γνώσιν ! Και είπεν ο Θεός τω Programmer: Άφρων! Τι ήτο αυτό ο εποίησες ;Κλαυθμηρίζων δε ο Programmer είπεν τω Κυρίω: Ο όφις ο Bill με εξηπάτησε,λέγων ότι τούτο εστί σταθερότερον λειτουργικόν σύστημα των άλλων και ότιουδέποτε χρήζει επανεκκινήσεως εις Server, βασιζόμενος ο πανούργος εις Παράθυρα. Και είπεν Κύριος ο Θεός προς τον όφιν τον διοπτροφόρον: Επειδή εποίησεςτούτο, επικατάρατος να είσαι μεταξύ πασών των εταιρειών, και ζαχαρώδηπροϊόντα ριφθήσονται κατ' εσού εις τας περιοδείας σου ανά την Γην, καιείτε θέλεις διασπασθεί εις δύο εις τρία και εις τέσσερα, και έχθραν θέλω στήσειμεταξύ εσού και των Κριτών και των κυβερνήσεων. Προς δε τον User είπεν ο Κύριος ο Θεός: Θέλω μεγάλως υπερπληθύνει ταςλύπας και τους πόνους σου, κατά το Administrating υπό τα Παράθυρα. Με λύπας δεθέλεις διορθώνει τα δίκτυα και άπαντα τα εις τα λειτουργικά του Bill βασιζόμενα προγράμματα. Προς δε τον Programmer είπεν: Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον του User καισυμμετείχες εις την των Παραθύρων εγκατάστασιν, την οποία προσέταξα ειςσε, λέγων μη στήσαι αυτά, κατηραμένοι να είναι οι προσωπικοί υπολογιστήρες εξ'αιτίας σου, και με λύπας θέλεις «απεντομώσει» τα εκ του όφεως τουδιοπτροφόρου προερχόμενα προγράμματα. Έκτοκτε δε και ως σήμερον, με λύπας, πόνους, οιμωγάς και κατάρας, οιαπόγονοι του Programmer και του User συνεχίζουσιν τας εργασίας των επί τωνυπολογιστήρων, του όφεος συλλέγοντος πλούτον, τιμάς και δόξαν.


ΣΕΒΔΥΝΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ
Μαθητής Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
πηγή: Διαδίκτυο
«Αφήνουμε τις κούκλες για να ασχοληθούμε με τους κούκλους…»


Eίναι τόσο δύσκολο καμιά φορά να εκφράσεις αυτά που νιώθεις…Κάθε μέρα σε κατακλύζουν χιλιάδες συναισθήματα…τα νιώθεις έντονα μέσα σου…και τα κρατάς μέχρι να βρεις την κατάλληλη ευκαιρία να ξεσπάσεις…
Όποιος κι αν είσαι…κορίτσι ή αγόρι…emo ή trendy…δημοφιλής ή «άσημος», τα συναισθήματα που νιώθεις είναι ίδια ή παρόμοια με αυτά των περισσότερων παιδιών-εφήβων της ηλικίας σου…
Όλοι μας περνάμε μια μεταβατική φάση που συνηθίζεται να ονομάζεται εφηβεία…Φυσικά δεν είναι όλοι οι έφηβοι ίδιοι…Και προπάντων οι έφηβοι δεν είναι η γνωστή ανόητη κακομαθημένη χωρίς αιτία γενιά, όπως τις περισσότερες φορές προβάλλεται από τους μεγαλύτερους. Νομίζω ότι όλοι έχουμε εκνευριστεί με την ηλιθιότητα ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων που γυρνάνε στα σχολεία και ρωτάνε τους μαθητές για τις εθνικές επετείους, χωρίς να καν να αναρωτηθούν για ποιο λόγο αυτά τα παιδιά δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ή πολύ απλά απαξιούν να συμμετάσχουν σε κάτι τόσο ταπεινωτικό για τη νοημοσύνη τους…Ή πάλι ποιος δεν έχει ακούσει μεγαλύτερους να λένε ότι οι νέοι δεν ξέρουν να μιλάνε και να φέρονται…είναι με μια βρισιά στο στόμα…Οι νέοι ξέρουν και να μιλούν και να φέρονται. Απλώς σπάνια τους δίνεται η ευκαιρία να το δείξουν και στην πράξη.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων –ακόμη και αυτοί που μετέπειτα καταντούν οι πιο συντηρητικοί και συμβιβασμένοι ενήλικες – περνούν μια έντονη και γεμάτη οργή εφηβεία. Κατά τη διάρκεια αυτών των ευαίσθητων και καθοριστικών για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ατόμου χρόνων, είμαστε όλοι επαναστάτες σε πορείες κρατώντας ένα πανό που γράφει ΟΧΙ και μετά από αυτά τα χρόνια καταλήγουμε κουστουμαρισμένοι, συμβιβασμένοι μ’ ένα πανό που γράφει ΝΑΙ…
Η ενηλικίωση του ανθρώπου είναι η δεύτερη πιο σοκαριστική φάση στη ζωή του μετά τον αποχωρισμό της κοιλιάς της μητέρας του. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε και να ωριμάζουμε πνευματικά και σωματικά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι ότι είναι η φάση που όπως λέμε «αφήνουμε τις κούκλες για να ασχοληθούμε με τους κούκλους!». Αυτό το χαρακτηριστικό όλοι μα όλοι το αναγνωρίζουμε στους εαυτούς μας…Οι έρωτες της ηλικίας αυτής είναι συνήθως έντονοι και πολύ επώδυνοι στο τέλος τους ( μιας και σπάνια συνοδεύονται από αμοιβαία αγάπη ) και αφήνουν καιρό το στίγμα τους μέχρι να τους ξεπεράσουμε…Ας τελειώσουμε με ένα πολύ σημαντικό θέμα που απασχολεί όλους τους εφήβους στη χώρα μας. ΣΧΟΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!
Σίγουρα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο και διασκεδαστικό για να περνάς την ώρα σου, αλλά είναι απαραίτητο. Η πλειοψηφία μαθητών και καθηγητών συμφωνούν ότι χρειάζονται σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Είναι απαραίτητο να δημιουργείται στα παιδιά από το δημοτικό ακόμα αυτό το άγχος; Και όλες αυτές οι υποχρεώσεις που έχουν τα παιδιά; Χάνουν την παιδικότητά τους και μπαίνουν από μικρά στα βάσανα. Όσο για τη δωρεάν παιδεία στη χώρα μας καλύτερα να μείνει ασχολίαστο, γιατί όποιος από εμάς δεν κάνει εξωσχολικά μαθήματα για ξένες γλώσσες ( δε μας έφταναν τα ελληνικά…) ή για βοήθεια στα σχολικά μαθήματα…Αλλά η χειρότερη εμπειρία ενδεχομένως είναι η πίεση για το τέλος ( προφανώς όχι του κόσμου, άσχετα αν έτσι παρουσιάζεται…) τις πανελλήνιες εξετάσεις!!! Από τη μια πλευρά πιστεύω ότι είναι αντικειμενικές, αλλά το άγχος που δημιουργείται στους υποψηφίους μπορεί να μειώσει σημαντικά την επίδοσή τους.
Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα δικά μας προσωπικά προβλήματα μας κουράζουν. Μα γιατί δε μας αφήνουν ήσυχους επιτέλους; Aχ, τι τραβάμε εμείς οι έφηβοι…


ΤΣΑΟΥΛΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΓIATI OI NEOI ΔΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΒΙΒΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ;

H απομάκρυνση των νέων από τα βιβλία είναι ένα μεγάλο και τρομερό λάθος. Οι νέοι, τώρα πια, δε διαβάζουν βιβλία ή είναι λίγοι αυτοί που διαβάζουν. Οι περισσότεροι δε διαβάζουν βιβλία, γιατί το θεωρούν ανούσιο και χάσιμο χρόνου και φυσικά καθόλου ψυχαγωγικό τρόπο για να περάσουν την ώρα τους.
Αλήθεια, γιατί έχουν υποβιβαστεί τόσο πολύ τα βιβλία; To γιατί είναι πολύ απλό. Η ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει δημιουργήσει άπειρους τρόπους με τους οποίους οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να ψυχαγωγηθούν. Όλα αυτά τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μπει με το ζόρι στον κόσμο των νέων και λέω με το ζόρι, γιατί όλη αυτή η διαφήμιση που γίνεται βιάζει τον εγκέφαλο και τον χειραγωγεί, ώστε οι νέοι να αγοράζουν αυτά τα παιχνίδια και να αποβλακώνονται με τις ώρες.
Εκτός από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, οι νέοι προτιμούν να βγαίνουν έξω και να ξημεροβραδιάζονται στα καφέ. Είναι φυσικό ο νέος να βγαίνει και είναι και καλό, γιατί με αυτόν τον τρόπο κοινωνικοποιείται και διευρύνει τις παρέες του, όμως δεν είναι ό, τι καλύτερο να είσαι συνέχεια μέσα σε ένα καφέ. Βέβαια, έχει υπάρχει και το στερεότυπο πως αν διαβάζεις είσαι «φυτό» και δεν είσαι «in». Αλήθεια, ποιοι έχουν το δικαίωμα να ορίζουν τι είναι «in» και τι όχι; Αυτοί όμως δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πόσο πραγματικά «in» είσαι όταν διαβάζεις.
Τα βιβλία είναι διαχρονικά. Βιβλία τα οποία έχουν γραφτεί αιώνες πριν αναφέρουν πράγματα τα οποία ισχύουν ακόμη και σήμερα. Ας μην ξεχνάμε και τους παλαιότερους που δίνανε χρυσάφι για να αποκτήσουν κάποιο βιβλίο, κάτι παραπάνω θα ξέρανε…Τα βιβλία σου χαρίζουν απλόχερα γνώσεις, ιδέες και απόψεις. Τα περισσότερα βιβλία λένε αλήθειες που πολλοί μπορεί να θέλανε να μην αποκαλυφθούν. Άλλωστε ο Χίτλερ έκαψε τόσα βιβλία, γιατί ήθελε να μείνει αμόρφωτος ο λαός του για να μπορέσει και ο ίδιος να τους κάνει ό, τι θέλει. Γιατί η χαρά ενός δικτάτορα είναι ο αμόρφωτος λαός.
Πέρα από τις γνώσεις, διαβάζοντας ένα βιβλίο ταξιδεύεις, ταξιδεύεις εκεί που σε οδηγεί ο συγγραφέας, αλλά ακόμη καλύτερα ταξιδεύεις εκεί που σε οδηγεί η φαντασία σου. Πας σε μέρη μαγικά που δεν είχες φανταστεί πως υπάρχουν, βιώνεις καταστάσεις μοναδικές που δεν πίστευες πως θα ζήσεις, αποκαλύπτεις κάποια από τα συναισθήματά σου που δεν ήξερες πως υπάρχουν μέσα σου. Και το πιο μαγικό από όλα είναι πως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που σ’ αρέσει – δε λέω καλό, γιατί το καλό είναι σχετικό και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες – τότε δεν μπορείς να σταματήσεις το διάβασμα. Είναι σαν ένας μαγνήτης που σε τραβάει συνέχεια και είναι αδύνατο να αντισταθείς. Δεν μπορείς να σηκώσεις κεφάλι, γιατί πολύ απλά έχεις μπει μέσα και ζεις πράγματα. Δε θέλεις, λοιπόν, να σταματήσεις να ζεις.
Φυσικά, το διάβασμα ενός βιβλίου είναι και ο πιο οικονομικός τρόπος να περάσεις όμορφα το χρόνο σου, μιας και οικονομικά περνάμε κρίση. Είναι πολύ πιο εύκολο να δανειστείς ένα βιβλίο από το να πληρώνεις τόσα χρήματα για ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι. Άρα, το βιβλίο είναι και πολύ πρακτικό.
Ας αναθεωρήσουμε την άποψή μας για τα βιβλία τα οποία είναι ένας ευχάριστος και εποικοδομητικός τρόπος να περνά κανείς τον ελεύθερο χρόνο του. Ας διαβάζουμε βιβλία, ας μαθαίνουμε και στην τελική ας ξυπνήσουμε απ’ το λήθαργο που μας έχουν ρίξει.

ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΛΙΛΙΑΝ
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ…ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΑΠΩΝ

1928 Σάπες. Μια ομάδα νεαρών ιδρύει επίσημα την ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα «Ελπίς Σαπών». Ο Αμπάτζης Χαράλαμπος, ο Καπέτσης Νίκος, ο Γιάνοφ και ο Λιπορδέζης Γεώργιος ήταν μερικοί απ’ αυτούς που συνέβαλαν σημαντικά στο ξεκίνημα της ομάδας. Τα γήπεδα που χρησιμοποιούσε τότε η Ελπίδα ήταν δύο. Ένα στη σημερινή θέση του Κέντρου Υγείας και ένα στα Αλώνια ( αλάνες και τα δύο βέβαια ).
Μέχρι το 1940 οι αγώνες διεξάγονται κανονικά. Με την έναρξη του πολέμου όμως και για μια δεκαετία περίπου η Ελπίδα χάνεται, αλλά όπως είναι γνωστό η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει! Έτσι, στα τέλη της δεκαετίας του ΄40, μια άλλη παρέα παιδιών ξεκινούν δειλά δειλά να ξαναπαίξουν ποδόσφαιρο. Ανεπίσημα και χωρίς προεδρία ονομάζουν την ομάδα Ορφέα η οποία αποτελεί τη συνέχεια της Ελπίδας. Στις αρχές της δεκαετίας του ΄50 ο Τσιρίδης Νίκος και ο Πενηντάρης Πλαστήρας ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους πρώτους ιδρυτές της ομάδας και το 1954 η Ελπίδα Σαπών ξαναπαίρνει σάρκα και οστά.
Το 1969 η Ελπίδα βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, όμως στον τελευταίο αγώνα για την άνοδο στη Β’ Εθνική χάνει τελικά από τον Πανθρακικό. Σήμερα η Ελπίδα Σαπών είναι η μοναδική ομάδα του νομού Ροδόπης, μετά τον Πανθρακικό, που αγωνίζεται σε εθνική κατηγορία. Οι φίλαθλοι βρίσκονται κοντά στην ομάδα, τόσο στις νίκες όσο και στις ήττες, γεγονός που έχει βοηθήσει την Ελπίδα να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις στη βαθμολογία του πρώτου ομίλου του περιφερειακού πρωταθλήματος. Καλή συνέχεια και πάντα νίκες!!!

ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Έχουμε και εμείς προβλήματα...

Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά της μειονότητας να μη μαθαίνουν ούτε τα ελληνικά ούτε και τη μητρική τους γλώσσα, την τουρκική. Όταν τελειώνουν το δημοτικό σχετικά εύκολα, τότε αρχίζουν τα βάσανα, καθώς οι γονείς σκέφτονται πού να στείλουν τα παιδιά τους. Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Σαπών ή Γυμνάσια της Κομοτηνής ή Μειονοτικό Γυμνάσιο ή Ιεροσπουδαστήριο. Τα παιδιά που τελείωσαν χαλαρά το δημοτικό και πηγαίνουν στο Γυμνάσιο, χωρίς να γνωρίζουν καλά την ελληνική γλώσσα, ζορίζονται πολύ και οι περισσότεροι αφήνουν το Γυμνάσιο. Όσοι τελειώνουν με κόπο το Γυμνάσιο συνεχίζουν τις σπουδές τους στα Λύκεια του νομού. Επειδή όμως το Λύκειο είναι πιο δύσκολο και απαιτεί καλή γνώση των ελληνικών, μεγάλο ποσοστό μαθητών της μειονότητας εγκαταλείπει το Λύκειο. Όλα αυτά δε συμβάλλουν στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης των μαθητών και των μαθητριών της μειονότητας. Οι υπεύθυνοι οφείλουν να δώσουν λύσεις στα ζητήματα όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ισμαήλ Χαρούν
Μαθητής Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΤO ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΑΡΧΙΖΕΙ...Η ΕΞΕΔΡΑ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ...

Η βία στα γήπεδα είναι ένα φαινόμενο που το βλέπουμε συχνά στον αθλητισμό, εντός αλλά και εκτός συνόρων. Η άγρια εξέδρα στα γήπεδα συνεχίζει να συνομιλεί με τη βία στους ποδοσφαιρικούς αγώνες παρά τα κατά καιρούς ανέξοδα ευχολόγια αρμοδίων της πολιτείας και των αθλητικών παραγόντων για εξάλειψη ή τουλάχιστον για τη μείωση αντίστοιχων φαινομένων.
Ο χουλιγκανισμός της κερκίδας τα σπάει και το σκάει…Το στρίβειν δια του αρραβώνος εμπνέεται από την απραξία των ανευθυνουπεύθυνων περί αντιμετώπισης της βίας εντός και εκτός των αγωνιστικών χώρων. Οργανωμένοι σύνδεσμοι οπαδών συνεχίζουν να εκκολάπτουν ταραξίες, οι «ομαδάρχες» τους κοιτούν ατάραχοι και πάει λέγοντας. Τι γίνεται όμως με τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς; Ποια είναι η τύχη όσων τα σπάνε;
Η μπάλα είναι στρογγυλή. Το παιχνίδι διαρκεί ενενήντα λεπτά. Άντε το πολύ εκατόν είκοσι συν τα πέναλτι. Από εκεί και πέρα όλα τ’ άλλα είναι ιστορίες, ιστορίες ανθρώπων, εθνών, λαών, φυλών και ηπείρων. Όνειρο κάθε φιλάθλου είναι να πηγαίνει στο γήπεδο με την οικογένειά του. Αυτό το όνειρο όμως δύσκολα θα πραγματοποιηθεί.

Λαφτσής Βασίλειος

Μαθητής B’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
ΠΟΙΗΣΗ - ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ...

Τα δάκρυα μου σαν κρύσταλλα σπασμένα…
Πέφτουν κάτω και ματώνουν την καρδιά μου…
Όλος ο κόσμος χάθηκε από μπροστά μου
Και έμεινες εσύ να με κοιτάς…
Στα γιατί μου όμως ποτέ δεν απαντάς…

Πες μου γιατί δε μου μιλάς
Πες μου γιατί δε μ’ ακουμπάς, καρδιά μου
Στα όνειρά μου που χαθήκαν
στην πορεία μιας προσπάθειας για μας…

Μη μου ζητάς να σε ξεχάσω…αφού το ξέρεις δεν μπορώ…
Αν είσαι όνειρο…άσε με να κοιμηθώ
Μονάχα πες μου τι έσπασε σε μας τους δυο…

Πες μου γιατί δε μου μιλάς
Πες μου γιατί δε μ’ ακουμπάς, καρδιά μου
Στα όνειρά μου που χαθήκαν
στην πορεία μιας προσπάθειας για μας…

ΠΑΡΣΑΛΙΔΟΥ ΕΛΠΙΔΑ
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com










ΚΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΑΖΙΛΙΑ…ΣΤΙΣ ΣΑΠΕΣ

Ο καφές παράγεται στα κράτη της Αφρικής, όπως η Βραζιλία, η Κένυα, η Κολομβία, το Περού, η Ινδία και η Γουατεμάλα. Οι φυτείες του καφέ είναι στα χωράφια σε χαμηλά και φουντωμένα δέντρα. Ο καφές μετά από ανθοφορία δίνει τον καρπό. Όταν ωριμάζει παίρνει κόκκινο χρώμα και αρχίζει το μάζεμα. Μετά το μάζεμα οι καρποί περνάνε από ξεραντήρια και καθαρίζουνε τη φλούδα. Οι καρποί του καφέ μαζεύονται σε σακιά από κάνναβη των 60 κιλών.
Η μεταφορά του καφέ από τη Βραζιλία μέχρι την Ελλάδα γίνεται με καράβια μέσα σε κοντέινερ και το ταξίδι κρατάει τριάντα μέρες περίπου. Έμποροι καφέ υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Το τοπικό εργαστήριο μας συνεργάζεται με τον εισαγωγέα Κουίδη από τη Θεσσαλονίκη. Ο καφές έρχεται στις Σάπες με τα φορτηγά της μεταφορικής εταιρείας.
Ο καφές χωρίζεται σε διάφορες ποικιλίες, όμως ο ελληνικός καφές που παράγουμε εμείς προέρχεται από τη βραζιλιάνικη ποικιλία RIO-SANTOS και RUBUSTA. Ο καφές φίλτρου που ονομάζεται γαλλικός γίνεται από την ποικιλία Κολομβίας και Κένυας. Ο στιγμιαίος καφές γίνεται από την ποικιλία RUBUSTA Ινδιών.
Όταν έρχεται ο καφές στο εργαστήριο μας για να τον παρασκευάσουμε τον ψήνουμε σε ειδικά ψηστικά μηχανήματα. Μετά το ψήσιμο κάνουμε το χαρμάνι και τότε είναι έτοιμος για άλεσμα. Για να είναι φρέσκος και αρωματικός τον αλέθουμε κάθε πρωί στους καφεκοπτικούς μύλους και ο καφές είναι έτοιμος.
Υ.Γ. Φωτογραφικό υλικό υπάρχει αναρτημένο σε ειδικό χώρο του σχολείου με την επιμέλεια της υπεύθυνης καλλιτεχνικού σχεδιασμού μαθήτριας Νταβίδου Ιωάννας.

ΜΠΟΖ ΑΛΗ ΧΑΚΑΝ
Μαθητής Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
Η ZΩΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ...

Για να είμαστε πετυχημένοι δεν πρέπει να είμαστε άνθρωποι που τα μαθαίνουμε όλα απ’ έξω, αλλά πρέπει να τα κατανοούμε. Μέχρι σήμερα από εμάς ζητούν να τα μαθαίνουμε όλα απ’ έξω ( ούτε έχουμε καταλάβει ακόμα γιατί τα μαθαίνουμε όλα απ΄ έξω). Δυστυχώς αυτό συνεχίζεται ακόμα. Αν ρωτήσουμε κάποιον που έχει τελειώσει το γυμνάσιο και το λύκειο τι θυμάται από τα μαθήματα που είχε μάθει απ’ έξω θα μας απαντήσει αμέσως «τίποτα».
Θα θέλαμε σχεδόν οι πιο πολλοί να μας διδάσκουν πάνω σε αυτά που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε πετυχημένοι. Υπάρχει μια φράση που δικαιολογεί την άποψή μας: «Μάθε ένα πράγμα για τα πάντα και για ένα πράγμα τα πάντα». Μερικοί αναγκαζόμαστε να μάθουμε μια άλλη γλώσσα πριν μάθουμε καλά τη μητρική μας. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος συναντάμε πολλές δυσκολίες. Πριν ανακαλύψουμε το ταλέντο μας αναγκαζόμαστε να επιλέξουμε το επάγγελμα της ζωής μας.
Κι όταν έρχεται αυτή η ώρα μας ρωτάνε μόνο τι θέλουμε να σπουδάσουμε και συνήθως μας κατευθύνουν στα πιο γνωστά επαγγέλματα, όπως είναι η ιατρική, η νομική και τα παιδαγωγικά τμήματα. Το πρόβλημα συνίσταται στο ότι στα περισσότερα σχολεία με τα μαθήματα γενικής παιδείας που διδάσκονται οι μαθητές σχεδόν όλες τις ώρες αναπτύσσεται μόνο η αριστερή πλευρά του εγκεφάλου τους. Όμως η δεξιά πλευρά του μυαλού μας αναπτύσσεται μόνο με τη μουσική, τη ζωγραφική, τη φαντασία, το ρυθμό, με συναισθήματα και τόσα άλλα.
Ας κοιτάξουμε γύρω μας. Οι πετυχημένοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι καλλιεργούν και τα δύο μέρη του μυαλού τους. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι για να πετύχουμε είναι αναγκαίο να διδασκόμαστε μαθήματα που αναπτύσσουν και τα δύο μέρη του εγκεφάλου.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι η διαφορά ανάμεσα στη ζωή του σχολείου και στο σχολείο της ζωής. Το σχολείο μας προετοιμάζει μόνο για τις εξετάσεις και όχι για τη ζωή. Στη ζωή του σχολείου δε μας ρωτάνε από τα άγνωστα θέματα, όμως στο σχολείο της ζωής πρέπει να ξέρουμε τα πάντα. Στη ζωή του σχολείου υπάρχει μόνο μια απάντηση σε κάθε ερώτημα, στο σχολείο της ζωής κάθε άνθρωπος έχει πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Στη ζωή του σχολείου πρώτα μαθαίνουμε και μετά εξεταζόμαστε, ενώ στο σχολείο της ζωής πρώτα εξεταζόμαστε και μετά μαθαίνουμε. Στη ζωή του σχολείου, όταν μένουμε σε ένα μάθημα μας δίνουν το δικαίωμα να το ξαναδώσουμε και να το περάσουμε, στο σχολείο της ζωής αν κατεβούμε μια σκάλα παρακάτω χάνουμε το παιχνίδι.
Ολοκληρώνουμε με μια φράση του Martin Luther King: «Αν ζητηθεί από εσάς να σκουπίσετε το δρόμο, σκουπίστε το όπως ζωγράφιζε ο Μιχαήλ Άγγελος, όπως έκανε μουσική ο Μπετόβεν και όπως έγραφε ποιήματα ο Σαίξπηρ. Σκουπίστε το τόσο καθαρά και ωραία, ώστε οι άλλοι να στέκονται και να πουν: « Εδώ ζούσε ο πιο καλός σκουπιδιάρης του κόσμου».

ΤΟΠΑΛ ΑΜΕΤ ΜΕΡΒΕ

ΡΙΣΓΓΙΤΣ ΡΟΥΚΙΕ

Μαθήτριες Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
6-12-2008 ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ…

Αυτή η ημερομηνία θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Θα’ ναι σαν τα γενέθλιά μου που δεν ξεχνώ ποτέ, με μόνη διαφορά το γεγονός ότι θα μου θυμίζει κάτι που δε θα με κάνει χαρούμενη αλλά δυστυχισμένη και που ταυτόχρονα θα γεμίζει την ψυχή μου με όλο και περισσότερη οργή και αγανάκτηση. Το γεγονός που συνέβη τη συγκεκριμένη μέρα είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους μας. Ένα παιδί στην ηλικία μου, ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τη στιγμή που είχε αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά το μέλλον του, καθώς και τον τρόπο που θα το χτίσει, ένας ειδικός φρουρός αποφάσισε ότι ο συγκεκριμένος έφηβος δεν μπορεί να έχει το μεγαλύτερο αγαθό που του προσφέρει ο Θεός, τη ΖΩΗ του.
Όλη του η ζωή ήταν αυτή που δεν πρόλαβε να ζήσει. Αυτή που δεν τον άφησαν να ζήσει. Όντας σε μια χώρα που σκοτώνει (μεταφορικά και κυριολεκτικά πλέον) τα παιδιά της, πλήρωσε τα λάθη άλλων. Φαίνεται πως είναι στη μοίρα μερικών ανθρώπων να γεννιούνται μόνο και μόνο για να δώσουν νόημα στη ζωή κάποιων άλλων. Διότι ο άδικος χαμός του Αλέξη, ουσιαστικά ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι της οργής που κρύβουν πολλοί μέσα τους να ξεχειλίσει.
Το γεγονός στιγμάτισε πολλούς μαθητές και πολλές μαθήτριες. Φανταστήκαμε πολλές φορές τον εαυτό μας στη θέση του Αλέξανδρου. Νιώσαμε την απώλεια της φιλίας του, παρόλο που δεν τον γνωρίζαμε προσωπικά. Αισθανθήκαμε πιο έντονη την ανάγκη να γυρίσουμε τις πλάτες στο μέλλον που θέλουν να χτίσουν για εμάς. Όμως, όσο κι αν κλάψουμε…όσα σχολεία κι αν κλείσουμε…όσες διαμαρτυρίες κι αν οργανώσουμε…ο Αλέξης δε γυρίζει πίσω.
Απλοί πολίτες έκαναν λόγο για ένα πανομοιότυπο τραγικό συμβάν, αυτό ενός επίσης δεκαπεντάχρονου μαθητή, του Μιχάλη, αρκετά χρόνια πριν. Από την άλλη πλευρά όμως πολλοί πολιτικοί υποστήριξαν ότι το περιστατικό είναι μεμονωμένο και άφησαν να εννοηθεί ότι δεν έφταιγε ο ειδικός φρουρός.
Είναι χρέος μας να κάνουμε τους άλλους να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι εμείς, μικροί και μεγάλοι, μαθητές και μαθήτριες, μπορούμε να δακρύσουμε χωρίς τα δακρυγόνα τους και ότι οι λόγοι για να το κάνουμε αυτό είναι πολλοί. Ανήκουμε σε μια γενιά που θέλει να αντιδράσει και δεν μπορεί. Που θέλει να ζήσει και δεν την αφήνουν. Που παλεύει με όλους και δε στηρίζεται σε κανέναν.
Είναι σαφές ότι η άποψη αυτή δεν αποτελεί λεκτική υπερβολή, αλλά συμβαδίζει απόλυτα με την πραγματικότητα. Διότι, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που όταν θα βλέπουν μια φωτιά θα λένε «τι ωραίο θέαμα» και θα αδιαφορούν…


ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com