Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

BAZAAR

Η συντακτική ομάδα της σχολικής εφημερίδας SAPRESS καλεί όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες του Γενικού Λυκείου Διαπολιτισμικής εκπαίδευσης Σαπών να συνεισφέρουν με κάθε τρόπο ( χρήματα, προϊόντα –γάλα, μακαρόνια, ρούχα, ρύζι και διάφορα άλλα ) φέρνοντάς τα στο σχολείο, την Παρασκευή και τη Δευτέρα 19 και 22 Δεκεμβρίου αντίστοιχα, για ανθρώπους της ευρύτερης περιοχής των Σαπών που ζουν ανάμεσά μας και έχουν πραγματικά ανάγκη.
Η αλληλεγγύη είναι η δύναμή μας. Γιατί είμαστε άνθρωποι και το δείχνουμε καθημερινά με τις πράξεις μας. Για να κάνουμε καλές γιορτές όλοι μας.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

ΧΡΥΣΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ…

ΓΕΝΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ

ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΑΝΩΜΑΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

Η πολυσυμμετοχικότητα στην πράξη

ΧΡΥΣΟ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ…

ΧΑΛΚΙΝΟΣ O XAΛΗΛ ΑΛΗ

Με την κορυφαία επιτυχία της κατάκτησης του χάλκινου μεταλλίου από το μαθητή της Β’ Λυκείου Χαλήλ Αλή και με πολλές διακρίσεις και υψηλές κατατάξεις, σε αγόρια και κορίτσια, σφραγίστηκε η φετινή πολυσυμμετοχική αποστολή του Γενικού Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών στους σχολικούς αγώνες ανωμάλου δρόμου, τριών και τεσσάρων χιλιομέτρων, που πραγματοποιήθηκαν στις εγκαταστάσεις του Πανθρακικού Σταδίου, την περασμένη Τρίτη 16-12-2008.
Η εννιαμελής αποστολή του ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ με 5 κορίτσια και 4 αγόρια ( μαθητές και μαθήτριες των δύο πρώτων τάξεων του Λυκείου) – η μεγαλύτερη όλων των Λυκείων – αριθμός πρωτοφανής για τα σχολικά και αριθμητικά δεδομένα ενός περιφερειακού σχολείου – συνιστά από μόνος του ανεπανάληπτη επιτυχία και καταδεικνύει πως έχει εμπεδωθεί στη συνείδηση του συνόλου του μαθητικού δυναμικού του σχολείου η αξία του ολυμπιακού ιδεώδους, της συμμετοχής και της ευγενούς άμιλλας.
Όλοι οι αθλητές και όλες οι αθλήτριες ανεξαιρέτως επέδειξαν, με την καθοδήγηση του πρωτομάστορα των φετινών επιτυχιών, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, καθηγητή φυσικής αγωγής Μάγειρα Ιωάννη, αξιοθαύμαστη θέληση και απαράμιλλο πάθος σε έναν ανεπανάληπτο αγώνα, με συνεχείς εναλλαγές στις πρώτες θέσεις και αγωνία μέχρι το τέλος.
Ο Χαλήλ Αλή, χωρίς προηγούμενη εμπειρία αγώνων σε ένα αγώνισμα πολυεπίπεδο με ιδιαίτερες απαιτήσεις, ψυχικές και σωματικές, απέναντι σε αθλητές συλλόγων με εμπειρίες και παραστάσεις από μεγάλους αγώνες, απώλεσε τελευταία στιγμή την πρώτη θέση για τεχνικές λεπτομέρειες διαχείρισης του αγώνα.
Οι υπόλοιποι διακριθέντες του ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ κατέκτησαν τις ακόλουθες θέσεις: Κοτρανίδης Νίκος 7η θέση, Αμπραμιάν Έφη 6η θέση, Μουμίν Πριλ 7η θέση, Κεχαγιά Σουλειμάν Γκιζέμ 8η θέση. Συμμετείχαν ακόμη Αριστινίδου Άννα, Χατζοπούλου Βασιλική, Τσιώτρας Βασίλης και Τσακίρ Εκρέμ.
To σχολείο επεφύλαξε θερμή υποδοχή στους αθλητές και στις αθλήτριες της αποστολής και θα τους τιμήσει ξεχωριστά. Θερμά συγχαρητήρια σε όλες και όλους.


ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

ΤΩΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ…

ΓΕΝΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ
ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ

«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου,
καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής,
ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς
τα που πικρά σου λέω;»

Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου

ΤΩΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ…

Δολοφονήθηκε στις 6-12-2008 στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, μαθητής Λυκείου, από σφαίρα αστυνομικού. Ένα παιδί το οποίο είχε πάει για καφέ με την παρέα του και βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Αλήθεια, τι θα πει βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος; Aν είναι έτσι, θα πρέπει να μη βγαίνουμε από το σπίτι, γιατί θα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούμε και εμείς τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος!
Ένα παιδί που ήταν μόλις 15 ετών πέθανε άδικα. Ο Αλέξης είχε όνειρα, επιθυμίες για τη ζωή, είχε στόχους οι οποίοι, τώρα πια, ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Όνειρα τα οποία έχει κάθε παιδί, καθώς κάθε παιδί θέλει να νιώθει την ευτυχία και τη χαρά, ενώ θα βλέπει να βγαίνουν αληθινά αυτά που ήθελε μια ζωή. Όμως, ο Αλέξης δεν πρόκειται ποτέ να νιώσει αυτή την ευτυχία και αυτή τη χαρά. Ένα γιατί τρεμοπαίζει στα χείλη όλης της Ελλάδας. Γιατί αυτό το παιδί να χαθεί έτσι; Γιατί; Σε τι έφταιξε; Aυτό το παιδί δεν πρόκειται ποτέ ξανά να θυμώσει, να ερωτευτεί, να μάθει και κυρίως να ζήσει…
Δε λέω πως δεν είναι άδικος ο τρόπος που πέθανε και όχι μόνο ο τρόπος, αλλά και το ότι πέθανε ένα παιδί, ένα παιδί που, δυστυχώς, δεν πρόλαβε να ζήσει, αλλά γιατί αυτό το παιδί έγινε ήρωας από τη νεολαία; To παιδί αυτό δολοφονήθηκε ενώ ήταν έξω για καφέ, όχι γιατί αγωνιζόταν για κάτι.
Δε λέω πως οι μαθητές, οι φοιτητές και ο κόσμος όλος δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Πρέπει να διαμαρτύρονται όλοι, το κάνουν και το κάνουν πολύ καλά, αλλά το παιδί αυτό δεν υπήρχε λόγος να το ονομάσουμε ήρωα. Ήταν ένα άτυχο, πολύ άτυχο, παιδί.
Πρέπει να τιμωρηθεί ο αστυνομικός που τράβηξε έτσι άκαρδα τη σκανδάλη και η σφαίρα καρφώθηκε στα όνειρα αυτού του παιδιού, στα όνειρα κάθε παιδιού.
Γιατί ακόμα και αν το παιδί προκάλεσε με τη συμπεριφορά του, κάτι που υποστηρίζει ο δράστης και κάτι που διαψεύδουν οι αυτόπτες μάρτυρες, ο αστυνομικός δεν είχε κανένα δικαίωμα να σκοτώσει το παιδί. ΚΑΝΕΝΑ.


ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΛΙΛΙΑΝ
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ

Για την αντιγραφή της εισαγωγής
ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ


Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΓΕΝΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ

ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ
ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ
3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008

Όταν τα χέρια αποκτούν φωνή…

Ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται χωρίς να μπορούν να ακούσουν.Άλλοι χάνουν την ακοή τους σε μεγαλύτερη ηλικία από αρρώστεια ή ατύχημα.

Oι άνθρωποι που δεν ακούν είναι κωφοί. Δεν είναι άλαλοι ούτε μουγκοί, γιατί έχουν φωνή, δεν μπορούν όμως να ακούσουν τη φωνή τους και γι’ αυτό δεν μπορούν να μιλήσουν καλά προφορικά. Ο προφορικός λόγος δε βοηθά στην επικοινωνία τους, διευκολύνει μόνο τους ακούοντες.

Oι κωφοί για να έχουν μια ισότιμη επικοινωνία με τους ακούοντες χρησιμοποιούν διερμηνείς. Oι κωφοί επικοινωνούν με τη νοηματική γλώσσα. Είναι η φυσική τους γλώσσα και με αυτήν εκφράζονται. Oι κωφοί κάτοικοι κάθε χώρας έχουν τη δική τους νοηματική γλώσσα.

Υπάρχουν ακούοντες που υποστηρίζουν ότι αν οι κωφοί χρησιμοποιούν προφορικό λόγο θα ενταχθούν πιο καλά στη κοινωνία των ακουόντων. Αυτό δεν είναι αλήθεια, γιατί οι κωφοί δεν ακούν, καθώς με τα ακουστικά που φορούν πιάνουν μόνο ελάχιστες συχνότητες κάποιων ήχων.
Για λίγες ώρες, την περασμένη Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008, παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία, μαθητές και καθηγητές των τμημάτων της Α’ Λυκείου του Γενικού Ενιαίου Λυκείου Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών νιώσαμε τη μαγεία της διαφοράς, πληροφορηθήκαμε, συγκινηθήκαμε και θαυμάσαμε μερικούς από τους πιο ξεχωριστούς συνανθρώπους μας, μέσα από συγκινητικές χιουμοριστικές και εντυπωσιακές μαρτυρίες των κωφών στην Eλλάδα και στιγμές από την καθημερινότητά τους, όπου η επικοινωνία γίνεται στη νοηματική. Διαδρομές στη φύση με μοτοσικλέτες, θρησκευτικές λειτουργίες, διαγωνισμοί χορού, φεστιβάλ θεάτρου, μαθήματα, καθημερινή εργασία, μελέτη και ο έρωτας, όλα πέρασαν σαν αέρας ανάμεσά μας…

Αφορμή στάθηκε η προβολή της ταινίας «Λόγια της Σιωπής», της Λουκίας Ρικάκη, που προτείνει τη νοηματική γλώσσα ως μια γέφυρα επικοινωνίας των κωφών και των ακουόντων, στο πλαίσιο και του περιβαλλοντικού προγράμματος «ΜΜΕ και περιβάλλον», με υπεύθυνους καθηγητές το φιλόλογο Κολίτση Νίκο και τον οικονομολόγο Φράγκο Νίκο, σε συνεργασία με τη Διεύθυνση και τη φιλολογική καθηγητική ομάδα του σχολείου.

Ο κινηματογράφος και η ταινία συνέβαλαν αποφασιστικά στο να κάνει αυτούς τους δυο κόσμους να συναντηθούν τουλάχιστον στη διάρκεια της ταινίας. Μετά ο καθένας και η καθεμία βρήκαμε τα λόγια και τις εικόνες μέσα μας που μας έκαναν νόημα να ανακαλύψουμε κάτι πιο πέρα από την προφορική ομιλία. Εκεί που οι εικόνες και οι εκφραστικές δυνατότητες του σώματος αποκτούν φωνή και ο άφατος λόγος βρίσκει τη θέση του.

Kαι όλα αυτά μέσα από τη δύναμη της νοηματικής που σπάζει το φράγμα του ήχου και αναδεικνύει την έκφραση του προσώπου των χεριών και του σώματος ως συναρπαστικό εργαλείο επικοινωνίας, που φωτίζει την ομορφιά και την εκφραστική ποικιλία της νοηματικής γλώσσας, καθώς μιλάμε με τα φωνητικά μας όργανα, αλλά κουβεντιάζουμε με ολόκληρο το σώμα.
Οι εικόνες από τις εκφραστικές χειρονομίες ακουόντων, δίπλα στα «λόγια» που λένε τα χέρια και οι εκφράσεις των κωφών στη νοηματική, αποκτούν μια άλλη σημασία στην αντίληψη μας και αποκαλύπτουν τη λειτουργία της νοηματικής που βρίσκεται πολύ κοντά στην πρωταρχική έκφραση του κάθε ανθρώπου.

Στη συνέχεια οι μαθητές και οι μαθήτριες, αφού διατύπωσαν ερωτήσεις και κατέθεσαν τις απόψεις και τους προβληματισμούς τους, συμμετείχαν σε μια βιωματική δραστηριότητα στην αυλή του σχολείου, λειτουργώντας σε δυάδες ως συνοδός τυφλού και τυφλός, με εναλλαγή των ρόλων για τη βίωση της ενσυναίσθησης.

Για το κλείσιμο, αντί επιλόγου, παραθέτουμε αυτούσιες σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα μαθητών και μαθητριών που παρακολούθησαν την ταινία και συμμετείχαν στη βιωματική δραστηριότητα:
Μαριάννα: «…οι άνθρωποι που δεν μπορούν να μιλήσουν δίνουν αξία στην ομορφιά της φύσης, στη θάλασσα, στο κύμα, στα πουλιά που κελαηδούν, ενώ οι άνθρωποι που τα έχουν όλα την καταστρέφουν…»
Σεχέρ: «…ποτέ στη ζωή μου δε θα κορόιδευα έναν άνθρωπο για ένα τέτοιο πρόβλημα…»
Kατερίνα: «…συνειδητοποιούμε πόσο ασήμαντα είναι τα πράγματα για τα οποία στενοχωριόμαστε…»
Χριστίνα: «…αντιμετωπίζουν με τόση αισιοδοξία την καθημερινότητα και τα προβλήματα με τα οποία έρχονται πολύ συχνά αντιμέτωποι…»
Χαρούν: «…νόμιζα ότι τα παιδιά αυτά δε γελάνε καθόλου, αλλά είδα ότι και αυτοί έχουν το δικό τους κόσμο και είναι χαρούμενοι…»
Γιώργος: «…ο ρατσισμός και το περιβάλλον δυσκολεύουν τη ζωή τους…»
Σερπήλ, Γκαμζέ: «…εμείς που έχουμε τα πάντα δε μας φτάνουν και θέλουμε άλλα, δε σκεφτόμαστε τους άλλους παρά μόνο τον εαυτό μας. Είμαστε κακομαθημένοι…»
Aθανασία: «...η ποικιλομορφία μέσα σε μια κοινωνία είναι αυτή που τη διατηρεί υγιή...»

ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ