«Αφήνουμε τις κούκλες για να ασχοληθούμε με τους κούκλους…»


Eίναι τόσο δύσκολο καμιά φορά να εκφράσεις αυτά που νιώθεις…Κάθε μέρα σε κατακλύζουν χιλιάδες συναισθήματα…τα νιώθεις έντονα μέσα σου…και τα κρατάς μέχρι να βρεις την κατάλληλη ευκαιρία να ξεσπάσεις…
Όποιος κι αν είσαι…κορίτσι ή αγόρι…emo ή trendy…δημοφιλής ή «άσημος», τα συναισθήματα που νιώθεις είναι ίδια ή παρόμοια με αυτά των περισσότερων παιδιών-εφήβων της ηλικίας σου…
Όλοι μας περνάμε μια μεταβατική φάση που συνηθίζεται να ονομάζεται εφηβεία…Φυσικά δεν είναι όλοι οι έφηβοι ίδιοι…Και προπάντων οι έφηβοι δεν είναι η γνωστή ανόητη κακομαθημένη χωρίς αιτία γενιά, όπως τις περισσότερες φορές προβάλλεται από τους μεγαλύτερους. Νομίζω ότι όλοι έχουμε εκνευριστεί με την ηλιθιότητα ορισμένων μεγαλοδημοσιογράφων που γυρνάνε στα σχολεία και ρωτάνε τους μαθητές για τις εθνικές επετείους, χωρίς να καν να αναρωτηθούν για ποιο λόγο αυτά τα παιδιά δεν ενδιαφέρθηκαν να μάθουν ή πολύ απλά απαξιούν να συμμετάσχουν σε κάτι τόσο ταπεινωτικό για τη νοημοσύνη τους…Ή πάλι ποιος δεν έχει ακούσει μεγαλύτερους να λένε ότι οι νέοι δεν ξέρουν να μιλάνε και να φέρονται…είναι με μια βρισιά στο στόμα…Οι νέοι ξέρουν και να μιλούν και να φέρονται. Απλώς σπάνια τους δίνεται η ευκαιρία να το δείξουν και στην πράξη.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων –ακόμη και αυτοί που μετέπειτα καταντούν οι πιο συντηρητικοί και συμβιβασμένοι ενήλικες – περνούν μια έντονη και γεμάτη οργή εφηβεία. Κατά τη διάρκεια αυτών των ευαίσθητων και καθοριστικών για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας ενός ατόμου χρόνων, είμαστε όλοι επαναστάτες σε πορείες κρατώντας ένα πανό που γράφει ΟΧΙ και μετά από αυτά τα χρόνια καταλήγουμε κουστουμαρισμένοι, συμβιβασμένοι μ’ ένα πανό που γράφει ΝΑΙ…
Η ενηλικίωση του ανθρώπου είναι η δεύτερη πιο σοκαριστική φάση στη ζωή του μετά τον αποχωρισμό της κοιλιάς της μητέρας του. Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε και να ωριμάζουμε πνευματικά και σωματικά. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εφηβείας είναι ότι είναι η φάση που όπως λέμε «αφήνουμε τις κούκλες για να ασχοληθούμε με τους κούκλους!». Αυτό το χαρακτηριστικό όλοι μα όλοι το αναγνωρίζουμε στους εαυτούς μας…Οι έρωτες της ηλικίας αυτής είναι συνήθως έντονοι και πολύ επώδυνοι στο τέλος τους ( μιας και σπάνια συνοδεύονται από αμοιβαία αγάπη ) και αφήνουν καιρό το στίγμα τους μέχρι να τους ξεπεράσουμε…Ας τελειώσουμε με ένα πολύ σημαντικό θέμα που απασχολεί όλους τους εφήβους στη χώρα μας. ΣΧΟΛΕΙΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!
Σίγουρα δεν είναι ότι πιο ευχάριστο και διασκεδαστικό για να περνάς την ώρα σου, αλλά είναι απαραίτητο. Η πλειοψηφία μαθητών και καθηγητών συμφωνούν ότι χρειάζονται σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Είναι απαραίτητο να δημιουργείται στα παιδιά από το δημοτικό ακόμα αυτό το άγχος; Και όλες αυτές οι υποχρεώσεις που έχουν τα παιδιά; Χάνουν την παιδικότητά τους και μπαίνουν από μικρά στα βάσανα. Όσο για τη δωρεάν παιδεία στη χώρα μας καλύτερα να μείνει ασχολίαστο, γιατί όποιος από εμάς δεν κάνει εξωσχολικά μαθήματα για ξένες γλώσσες ( δε μας έφταναν τα ελληνικά…) ή για βοήθεια στα σχολικά μαθήματα…Αλλά η χειρότερη εμπειρία ενδεχομένως είναι η πίεση για το τέλος ( προφανώς όχι του κόσμου, άσχετα αν έτσι παρουσιάζεται…) τις πανελλήνιες εξετάσεις!!! Από τη μια πλευρά πιστεύω ότι είναι αντικειμενικές, αλλά το άγχος που δημιουργείται στους υποψηφίους μπορεί να μειώσει σημαντικά την επίδοσή τους.
Και όλα αυτά σε συνδυασμό με τα δικά μας προσωπικά προβλήματα μας κουράζουν. Μα γιατί δε μας αφήνουν ήσυχους επιτέλους; Aχ, τι τραβάμε εμείς οι έφηβοι…


ΤΣΑΟΥΛΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Μαθήτρια Α’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com