ΚΟΙΝΩΝΙΑ…ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
Τον τελευταίο καιρό ήρθε στο φως της δημοσιότητας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και που μας καθιστά κάθε άλλο παρά περήφανους γι’ αυτή. Ένα κύμα επώνυμων και ανώνυμων νέων ξεχύθηκε στους δρόμους των πόλεων με σκοπό τη διαμαρτυρία για τις εξελίξεις που σημειώθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα στον ελλαδικό χώρο.
Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη σε εμάς τους «Ευρωπαίους» Έλληνες, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες, απεργίες, ξεσηκωμούς και πάει λέγοντας. Ωστόσο, αυτό που μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε αυτή η διαμαρτυρία που θύμιζε το κίνημα του Μάη του ’68 στο Παρίσι, τότε που οι νέοι διαδήλωναν για…το αυτονόητο, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα! Σήμερα, στο 2009 πλέον στην Αθήνα, σε μια τεχνοκρατούμενη ρομποτική εποχή, νέοι υπερβάλλουν, καταστρέφουν, καίνε, φέρονται επιθετικά, αντιδρούν ακτιβιστικά, τρομάζουν τους άλλους, ενώ…είναι κι οι ίδιοι τρομαγμένοι!
Σ΄ αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στην έντονη συγκίνηση, προβληματισμό και ευαισθητοποίηση πολιτικών, Μ.Μ.Ε., διάσημων και άσημων, οι οποίοι «άφησαν στην άκρη» την πολυτέλειά των γραφείων τους, τους φακέλους τους, το αυστηρό πρόγραμμά τους και τα ραντεβού τους. Ξέχασαν για λίγο τα σκάνδαλα, τις διαπλοκές, τις συντάξεις, την ανεργία, την οικονομική κρίση και γενικά την κρίση την υπαρξιακή την ατομική που περνάει ο καθένας. Και η επικαιρότητα εστιάζει για αρκετό διάστημα και με πολλή προσοχή «σ’ αυτούς» τους βίαιους, επιθετικούς, καταστρεπτικούς και αναρχικούς νέους. Κι όλοι τους έμοιαζαν να απορούν, να αναρωτιούνται, να ψάχνουν τον υπαίτιο που μας οδήγησε σ’ αυτήν την ανισορροπία. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι μεγάλοι ξέρουν απλώς και μόνο να ετικετοποιούν, να κρίνουν, να μέμφουν συμπεριφορές, ξεχνώντας βέβαια πως είμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρωταγωνιστές αυτής της κοινωνίας.
Δε θα κρίνω όμως γεγονότα, γιατί τρομάζω κι εγώ. Κι εμείς οι νέοι δεν υποκρινόμαστε, δε σχολιάζουμε γεγονότα…εκφράζουμε συναισθήματα! Δε μας αφορούν απλώς τα γεγονότα…βιώνουμε τα γεγονότα! Και περιμένουμε απ’ όλους εσάς κάποιες απαντήσεις. Γιατί να βγαίνουμε στους δρόμους για να ακουστεί η φωνή μας; Γιατί μας αμφισβητείτε; Γιατί μας στερείτε τα όνειρά μας; Γιατί διαψεύδετε τις ελπίδες μας;
Δε δεχόμαστε να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο! Περιμένουμε πολλά από εσάς και πρώτα απ’ όλα σας ζητάμε να σεβαστείτε τη χώρα σας…τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Και σε μια τέτοια χώρα τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι απαραίτητο να καταδικάζονται και όχι να αναπαράγονται. Δώστε μας κίνητρα, αγαπήστε μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάτε…πως είμαστε ΠΑΙΔΙΑ!!! Εσείς κάποτε δεν υπήρξατε; Θυμάστε τότε;
ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
Τον τελευταίο καιρό ήρθε στο φως της δημοσιότητας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας και που μας καθιστά κάθε άλλο παρά περήφανους γι’ αυτή. Ένα κύμα επώνυμων και ανώνυμων νέων ξεχύθηκε στους δρόμους των πόλεων με σκοπό τη διαμαρτυρία για τις εξελίξεις που σημειώθηκαν το προηγούμενο χρονικό διάστημα στον ελλαδικό χώρο.
Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη σε εμάς τους «Ευρωπαίους» Έλληνες, αφού είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες, απεργίες, ξεσηκωμούς και πάει λέγοντας. Ωστόσο, αυτό που μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράστηκε αυτή η διαμαρτυρία που θύμιζε το κίνημα του Μάη του ’68 στο Παρίσι, τότε που οι νέοι διαδήλωναν για…το αυτονόητο, ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα! Σήμερα, στο 2009 πλέον στην Αθήνα, σε μια τεχνοκρατούμενη ρομποτική εποχή, νέοι υπερβάλλουν, καταστρέφουν, καίνε, φέρονται επιθετικά, αντιδρούν ακτιβιστικά, τρομάζουν τους άλλους, ενώ…είναι κι οι ίδιοι τρομαγμένοι!
Σ΄ αυτό το σημείο κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στην έντονη συγκίνηση, προβληματισμό και ευαισθητοποίηση πολιτικών, Μ.Μ.Ε., διάσημων και άσημων, οι οποίοι «άφησαν στην άκρη» την πολυτέλειά των γραφείων τους, τους φακέλους τους, το αυστηρό πρόγραμμά τους και τα ραντεβού τους. Ξέχασαν για λίγο τα σκάνδαλα, τις διαπλοκές, τις συντάξεις, την ανεργία, την οικονομική κρίση και γενικά την κρίση την υπαρξιακή την ατομική που περνάει ο καθένας. Και η επικαιρότητα εστιάζει για αρκετό διάστημα και με πολλή προσοχή «σ’ αυτούς» τους βίαιους, επιθετικούς, καταστρεπτικούς και αναρχικούς νέους. Κι όλοι τους έμοιαζαν να απορούν, να αναρωτιούνται, να ψάχνουν τον υπαίτιο που μας οδήγησε σ’ αυτήν την ανισορροπία. Και ξέρετε γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί οι μεγάλοι ξέρουν απλώς και μόνο να ετικετοποιούν, να κρίνουν, να μέμφουν συμπεριφορές, ξεχνώντας βέβαια πως είμαστε όλοι, μικροί και μεγάλοι, πρωταγωνιστές αυτής της κοινωνίας.
Δε θα κρίνω όμως γεγονότα, γιατί τρομάζω κι εγώ. Κι εμείς οι νέοι δεν υποκρινόμαστε, δε σχολιάζουμε γεγονότα…εκφράζουμε συναισθήματα! Δε μας αφορούν απλώς τα γεγονότα…βιώνουμε τα γεγονότα! Και περιμένουμε απ’ όλους εσάς κάποιες απαντήσεις. Γιατί να βγαίνουμε στους δρόμους για να ακουστεί η φωνή μας; Γιατί μας αμφισβητείτε; Γιατί μας στερείτε τα όνειρά μας; Γιατί διαψεύδετε τις ελπίδες μας;
Δε δεχόμαστε να ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο! Περιμένουμε πολλά από εσάς και πρώτα απ’ όλα σας ζητάμε να σεβαστείτε τη χώρα σας…τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Και σε μια τέτοια χώρα τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι απαραίτητο να καταδικάζονται και όχι να αναπαράγονται. Δώστε μας κίνητρα, αγαπήστε μας, χωρίς ποτέ να ξεχνάτε…πως είμαστε ΠΑΙΔΙΑ!!! Εσείς κάποτε δεν υπήρξατε; Θυμάστε τότε;
ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου