Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ .....ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ

Το 1992 ο  Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε την 3η Δεκεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρίες. Μια ημερομηνία συμβολική για να μας υπενθυμίζει ότι ο αγώνας ένταξης των ατόμων αυτών είναι καθημερινός και συνεχής. Οι πολίτες και οι μαθητές με αναπηρία δίνουν τον δικό τους αγώνα με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, για να κατακτήσουν αγαθά που για τους άλλους θεωρούνται αυτονόητα  και τις περισσότερες φορές επιδεικνύουν εξαιρετικές ικανότητες.
Τα τελευταία χρόνια χάρη στην ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας αλλά και στον δυναμισμό του αναπηρικού κινήματος έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου για την εξασφάλιση της ισότητας και τη δημιουργική ένταξη των ατόμων με αναπηρίες.
Την Παρασκευή λοιπόν στις 3 Δεκεμβρίου 2010 μας έκανε την τιμή να παραβρεθεί στο σχολείο μας ο παρολυμπιονίκης Αλέξανδρος Ταξιλδάρης , ο οποίος είναι ζωντανό παράδειγμα θέλησης για ζωή. Ο Αλέξανδρος προσεκλήθη να επισκεφτεί το σχολείο μας μετά από  πρόσκληση   της διεύθυνσης  και των φοιτητών του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης ( τμήμα κοινωνικής διοίκησης ) οι οποίοι κάνουν πρακτική άσκηση στο σχολείο μας.
Στον ειδικό χώρο που μας παραχώρησε ευγενικά το διαπολιτισμικό γυμνάσιο Σαπών ο Αλέξανδρος μας παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο παρουσιαζόταν η καθημερινή ζωή ενός ατόμου με αναπηρία . Μέσα σε αυτό το ντοκιμαντέρ ο Αλέξανδρος μιλά για την αγάπη του για την θάλασσα  και την ελευθερία που νιώθει μέσα σε αυτήν. Επίσης μας μίλησε για την κατάκτηση του ασημένου μεταλλίου του στους παρολυμπιακούς του 2004 στην Αθήνα και παρακολουθήσαμε την σκληρή προετοιμασία του πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2008 στο Πεκίνο όπου πήρε την 4η θέση. Σε συζήτηση που είχαμε μαζί του ο Αλέξανδρος μας είπε το πώς συνέβη το ατύχημα που τον καθήλωσε στο καροτσάκι.
<<Ήμουν στην  θάλασσα μαζί με τον αδερφό μου και τους φίλους μου. Παρόλο που δεν ήθελα να μπω στη θάλασσα , βούτηξα. Χτύπησα πάνω σε ένα βραχάκι και ένιωσα το σώμα μου να μουδιάζει . Αυτή την αίσθηση έχω μέχρι σήμερα>>.




 Τέλος ο Αλέξανδρος δέχτηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας .
Στην ερώτηση για το πως αισθάνθηκε όταν ξαναπήγε στο μέρος του ατυχήματος μας απάντησε: << Δεν ένιωσα τίποτε θεωρώ πως ήταν μια κακιά στιγμή >> .
Αυτό που μας ενθουσίασε ήταν η απλότητα , η φιλικότητα  και η επικοινωνία που είχε μαζί μας.
Το μήνυμα που μας πέρασε είναι ότι πρέπει να συνεχίσουμε να σεβόμαστε όλους τους συνανθρώπους μας ασχέτως αν έχουν ή δεν έχουν αναπηρίες.

Δημοσιογραφική ομάδα SAPRESS ( Κωφίδου Άννα ,  Σταυρίδου Δάφνη, Κιουρτζίδης Νίκος, Μπελεζώνης Αργύρης)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου