ΓΕΝΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΛΥΚΕΙΟ
ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ
«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου,
καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής,
ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς
τα που πικρά σου λέω;»
Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου
ΤΩΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ…
Δολοφονήθηκε στις 6-12-2008 στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, μαθητής Λυκείου, από σφαίρα αστυνομικού. Ένα παιδί το οποίο είχε πάει για καφέ με την παρέα του και βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Αλήθεια, τι θα πει βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος; Aν είναι έτσι, θα πρέπει να μη βγαίνουμε από το σπίτι, γιατί θα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούμε και εμείς τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος!
Ένα παιδί που ήταν μόλις 15 ετών πέθανε άδικα. Ο Αλέξης είχε όνειρα, επιθυμίες για τη ζωή, είχε στόχους οι οποίοι, τώρα πια, ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Όνειρα τα οποία έχει κάθε παιδί, καθώς κάθε παιδί θέλει να νιώθει την ευτυχία και τη χαρά, ενώ θα βλέπει να βγαίνουν αληθινά αυτά που ήθελε μια ζωή. Όμως, ο Αλέξης δεν πρόκειται ποτέ να νιώσει αυτή την ευτυχία και αυτή τη χαρά. Ένα γιατί τρεμοπαίζει στα χείλη όλης της Ελλάδας. Γιατί αυτό το παιδί να χαθεί έτσι; Γιατί; Σε τι έφταιξε; Aυτό το παιδί δεν πρόκειται ποτέ ξανά να θυμώσει, να ερωτευτεί, να μάθει και κυρίως να ζήσει…
Δε λέω πως δεν είναι άδικος ο τρόπος που πέθανε και όχι μόνο ο τρόπος, αλλά και το ότι πέθανε ένα παιδί, ένα παιδί που, δυστυχώς, δεν πρόλαβε να ζήσει, αλλά γιατί αυτό το παιδί έγινε ήρωας από τη νεολαία; To παιδί αυτό δολοφονήθηκε ενώ ήταν έξω για καφέ, όχι γιατί αγωνιζόταν για κάτι.
Δε λέω πως οι μαθητές, οι φοιτητές και ο κόσμος όλος δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Πρέπει να διαμαρτύρονται όλοι, το κάνουν και το κάνουν πολύ καλά, αλλά το παιδί αυτό δεν υπήρχε λόγος να το ονομάσουμε ήρωα. Ήταν ένα άτυχο, πολύ άτυχο, παιδί.
Πρέπει να τιμωρηθεί ο αστυνομικός που τράβηξε έτσι άκαρδα τη σκανδάλη και η σφαίρα καρφώθηκε στα όνειρα αυτού του παιδιού, στα όνειρα κάθε παιδιού.
Γιατί ακόμα και αν το παιδί προκάλεσε με τη συμπεριφορά του, κάτι που υποστηρίζει ο δράστης και κάτι που διαψεύδουν οι αυτόπτες μάρτυρες, ο αστυνομικός δεν είχε κανένα δικαίωμα να σκοτώσει το παιδί. ΚΑΝΕΝΑ.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΛΙΛΙΑΝ
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ
Για την αντιγραφή της εισαγωγής
ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ
ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΑΠΩΝ
«Γιε μου, σπλάχνο των σπλάχνων μου,
καρδούλα της καρδιάς μου,
πουλάκι της φτωχιάς αυλής,
ανθέ της ερημιάς μου,
πώς κλείσαν τα ματάκια σου
και δε θωρείς που κλαίω
και δε σαλεύεις, δε γρικάς
τα που πικρά σου λέω;»
Απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου
ΤΩΡΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ…
Δολοφονήθηκε στις 6-12-2008 στα Εξάρχεια, στην Αθήνα, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, 15 ετών, μαθητής Λυκείου, από σφαίρα αστυνομικού. Ένα παιδί το οποίο είχε πάει για καφέ με την παρέα του και βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Αλήθεια, τι θα πει βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος; Aν είναι έτσι, θα πρέπει να μη βγαίνουμε από το σπίτι, γιατί θα υπάρχει η πιθανότητα να βρεθούμε και εμείς τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος!
Ένα παιδί που ήταν μόλις 15 ετών πέθανε άδικα. Ο Αλέξης είχε όνειρα, επιθυμίες για τη ζωή, είχε στόχους οι οποίοι, τώρα πια, ποτέ δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν. Όνειρα τα οποία έχει κάθε παιδί, καθώς κάθε παιδί θέλει να νιώθει την ευτυχία και τη χαρά, ενώ θα βλέπει να βγαίνουν αληθινά αυτά που ήθελε μια ζωή. Όμως, ο Αλέξης δεν πρόκειται ποτέ να νιώσει αυτή την ευτυχία και αυτή τη χαρά. Ένα γιατί τρεμοπαίζει στα χείλη όλης της Ελλάδας. Γιατί αυτό το παιδί να χαθεί έτσι; Γιατί; Σε τι έφταιξε; Aυτό το παιδί δεν πρόκειται ποτέ ξανά να θυμώσει, να ερωτευτεί, να μάθει και κυρίως να ζήσει…
Δε λέω πως δεν είναι άδικος ο τρόπος που πέθανε και όχι μόνο ο τρόπος, αλλά και το ότι πέθανε ένα παιδί, ένα παιδί που, δυστυχώς, δεν πρόλαβε να ζήσει, αλλά γιατί αυτό το παιδί έγινε ήρωας από τη νεολαία; To παιδί αυτό δολοφονήθηκε ενώ ήταν έξω για καφέ, όχι γιατί αγωνιζόταν για κάτι.
Δε λέω πως οι μαθητές, οι φοιτητές και ο κόσμος όλος δεν πρέπει να διαμαρτύρεται. Πρέπει να διαμαρτύρονται όλοι, το κάνουν και το κάνουν πολύ καλά, αλλά το παιδί αυτό δεν υπήρχε λόγος να το ονομάσουμε ήρωα. Ήταν ένα άτυχο, πολύ άτυχο, παιδί.
Πρέπει να τιμωρηθεί ο αστυνομικός που τράβηξε έτσι άκαρδα τη σκανδάλη και η σφαίρα καρφώθηκε στα όνειρα αυτού του παιδιού, στα όνειρα κάθε παιδιού.
Γιατί ακόμα και αν το παιδί προκάλεσε με τη συμπεριφορά του, κάτι που υποστηρίζει ο δράστης και κάτι που διαψεύδουν οι αυτόπτες μάρτυρες, ο αστυνομικός δεν είχε κανένα δικαίωμα να σκοτώσει το παιδί. ΚΑΝΕΝΑ.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΛΙΛΙΑΝ
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ
Για την αντιγραφή της εισαγωγής
ΚΟΛΙΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
ΓΕΛ ΔΕ ΣΑΠΩΝ
Λίλιαν ο αλεξης δεν πεθανε για να γινει ηρωας και δεν αντιμετωπιζεται σαν ηρωας απο κανεναν...απλωσ ολοι ειναι σοκαρισμενοι απο αυτο που εγινε...και ναι για καφε πηγαινε που περιμενες να παει?? να εκτελεσει τον 3ο απο τους 12 αθλους???Βεβαιωσ και ειναι αδικο οτι εγινε και βεβαιωσ θα διαμαρτυρηθουμε στην μνημη του...δεν το ζητησε ποτε και δεν νομιζω πωσ θα +φωνουσε να γινει τοση φασαρια για χαρη του...ειναι κριμα να αναρωτιεσαι γιατι αντιμετωπιστηκε ετσι το θεμα και ασεβεια στη μνημη του νεκρου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωμη μου-Κατερινα Τσαουλια Α3
Κατερινα μια συμβουλη μην διαβαζεις επιφανειακα. Και ρωτα οποιον θες και τοτε θα δεις πως ολοι και κυριως οι νεοι αποκαλουν τον Αλεξη ηρωα. Το παιδι πηγε για καφε και πολυ καλα εκανε αλλα πες μου γιατι τον αποκαλουν ηρωα? Ειναι μεγαλη αδικια ολο αυτο που εγινε δεν αντιλεγω. Ειναι ΑΔΙΚΙΑ και εγω η ιδια βγηκα στους δρομους και φωναξα για αυτην την αδικια. Σου προτεινω να διαβασεις ξανα και να καταλαβεις τι λεω εγω στο αρθρο μου και μαθε καλυτερα τι σημαινει η λεξη ασεβεια γιατι ολα αυτα που εγραψα εγω και που τα υποστηριζω ακομα μονο ασεβεια δεν δειχνουν.ΛΙΛΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι οπως σου ειπα γνωμη μου ηταν κ η ασεβεια ισως ηταν ακραια λεξη αλλα οχι ατοπη και ακυρη...ξερω τι λεει το αρθρο σου απλως σταθηκα στο σημειο με το οποιο διαφωνουσα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερινα
R.I.P. ALEXI.........:(
ΑπάντησηΔιαγραφήChristy{G.13}