ΜY NAME IS KOSTAS…BILLY PALAIOKOSTAS!

Ένα συγκλονιστικό γεγονός ταράζει για ακόμα μία φορά τον ελλαδικό χώρο. Ο περίφημος και γνωστός σε όλους πλέον Βασίλης Παλαιοκώστας, στις 23 Φεβρουαρίου 2009, δραπέτευσε για δεύτερη φορά με τον ίδιο πάντα μοναδικό και «αξιέπαινο» για πολλούς ομοιοπαθείς του τρόπο: ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ!
Tι άλλο θα δούνε τα ματάκια μας και θα ακούσουν τα αυτάκια μας; Όλα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο! Εκτός πια κι αν όντως ο κύριος αυτός είχε τόσο μεγάλη δεξιοτεχνία και ικανότητα που κατάφερε να ξεγελάσει τους ΠΑΝΤΕΣ και τα ΠΑΝΤΑ, χωρίς ΚΑΝΕΙΣ – και ξαναλέω ΚΑΝΕΙΣ – να πάρει είδηση!
Και θέτω τώρα εγώ το εξής εύλογο ερώτημα: «Μα είναι τόσο εύκολο να δραπετεύσει κανείς από τις ελληνικές φυλακές; Άντε και δραπέτευσε…και για δεύτερη φορά; Κι οι υπόλοιποι κρατούμενοι…τι κάνουν ακόμη μέσα;»
Κατά την άποψή μου το γεγονός αυτό, όπως και πολλά άλλα, είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ! Kι αντί να βγει κάποιος να αναλάβει ευθύνες, να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στο γεγονός, να προτείνει δραστικά μέτρα, η όλη έμφαση δίνεται στο αν ο Παλαιοκώστας σκότωσε ή έκλεψε και πώς έκλεψε…Ε, ναι λοιπόν έκλεψε…Έκλεψε τράπεζες! Ε και; Άλλωστε κι εμάς δε μας κλέβουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο; (Bατοπαίδι) Eίδατε κανέναν τους στη φυλακή;
Aναρωτιέμαι πως μπορούμε να αισθανόμαστε ασφάλεια, γαλήνη, θαλπωρή, από τη στιγμή που είμαστε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ; Η κοινωνία μας θυμίζει πραγματικά περισσότερο ταινία επιστημονικής φαντασίας, παρά «ταινία» στην οποία οι πρωταγωνιστές ζουν αρμονικά, συνεργάζονται κι αναπτύσσονται.
Φυλακισμένοι δραπετεύουν ανενόχλητοι κι αιωρούνται σαν πουλιά, ο κόσμος ζει μέσα στα όρια της φτώχειας, πόλεμοι θερίζουν την ανθρωπότητα και ταλανίζουν το περιβάλλον…Κι η ταινία αυτή προβάλλεται συνεχώς μέσα από τα ΜΜΕ, έχοντας ως θύματα ανθρώπινες ψυχές!
Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί «μεμονωμένο περιστατικό», όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν…Έχει φτάσει στο σημείο να θεωρείται χαρακτηριστικό γνώρισμα των ημερών και γενικότερα της εποχής μας. Ο ένας επιρρίπτει ευθύνες στον άλλον και τα προβλήματά μας διαιωνίζονται.
Για μας τους νέους σημασία δεν έχει το ποιος προκαλεί αυτά τα προβλήματα….Σημασία για μας έχει η επίλυσή τους! Η επίλυση αυτή μοιάζει περισσότερο με όνειρο απατηλό κι ΟΧΙ ΑΛΗΘΙΝΟ! Κι αυτό είναι που μας απογοητεύει περισσότερο!
Ο άνθρωπος-πουλί θεώρησε πως δραπετεύοντας με το ελικόπτερο θα αλλάξει η ζωή του…Πιστεύει πως θα ξεφύγει από το «μαρτύριο» που ζει…ΛΑΘΟΣ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙΣ! Δώστε μου κι εμένα ένα ελικόπτερο…ΔΕ Θ’ ΑΝΕΒΩ! Γιατί απλώς ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ! Γιατί ακόμη και τα ελικόπτερα τα καθοδηγείτε, αν και μοιάζουν να πετούν ελεύθερα στον αέρα…
Ο κόσμος μας έχει γεμίσει από κακούς και βασανιστικούς ανθρώπους-λύκους…ανθρώπους που γνωρίσαμε όταν ήμαστε μικροί…μέσα στα παραμύθια…στα χρόνια της χαμένης αθωότητας!
Τώρα όμως καλούμαστε να τους αντιμετωπίσουμε και στην πραγματικότητα! Τώρα όμως δεν έχουμε στο πλάι μας ούτε τους γενναίους μυθικούς ήρωες να μας σώσουν…και το κυριότερο δεν έχουμε ΑΓΑΠΗ! Κι αυτό γιατί δε μας μάθατε να αγαπάμε…Μας μάθατε να στιγματίζουμε, να δείχνουμε με το δάχτυλο…μας μάθατε να νοιαζόμαστε μόνο για το ΕΓΩ μας κι όχι για το συνάνθρωπό μας…Κι όταν ο άνθρωπος δεν είναι «συνάνθρωπος» ΠΑΥΕΙ να είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Γι’ αυτό και η κοινωνία μας έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο…Όλα τα προβλήματα τα ανάγουμε σε κομματικό-πολιτικό επίπεδο…Όλα αυτά απλώς δε μας αφορούν και είναι πέρα από εμάς!
Δε ζητάμε ούτε παρακαλάμε να μας προστατεύσετε, να μας κάνετε να νιώσουμε ασφάλεια…να νοιαστείτε…ΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ!


ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΡΒΑΡΑ
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com