Μακάρι να ήσουν εδώ…

Να διάβαζες τη σκέψη μου χωρίς κάτι να σου πω
Να με αντίκριζες στα μάτια και να’ βλεπες πως με τη μοναξιά μου ζω…

Να διάβαζες τα χείλη μου και να’ κουγες τις λέξεις που έχω με λαχτάρα να σου πω…
Να αναρωτιόσουν πως τα καταφέρνω κι όμως πάντα γελώ…

Να καταλάβαινες όλο αυτό που ζω και χωρίς άλλη σκέψη να μου’ λεγες:
«Δεν αντέχω όλο αυτό, πάμε να φύγουμε μακριά, μακριά από δω…»

Νιώθω σαν πουλί με δεμένα φτερά, δίχως να’ χω ευκαιρία να πετάξω ψηλά
Ονειρεύομαι πάντα και πολλά και σκέφτομαι συνήθως αν κάνω σωστά…

Όταν κλείνω τα μάτια, νιώθω πως χάνομαι για τα καλά
Αλλά δεν ξέρω πως γίνεται και πέφτω στη ζεστή σου αγκαλιά…

Ξαφνικά ακούω την καρδιά σου να χτυπά όλο και πιο δυνατά
Λέγοντάς μου κοίτα πιο βαθιά σου, έχει μια θέση μες στην καρδιά…

Μπες στην καρδιά μου για ένα λεπτό, να μπεις βαθιά να δεις τι περνώ
Δε θέλω να περνάς αυτό που περνώ, απλώς νιώσε τον πόνο που ζω…

Δε θέλω να πονέσεις όσο πονώ ούτε να κλάψεις όσο εγώ
Μη λυγίσεις, παιδί μου καλό, μόνο που είσαι δίπλα μου, Σ’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…

ΒΟΥΝΟΤΡΟΠΙΔΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαπών
Σχολική εφημερίδα SAPRESS
http://www.gldesapwn.blogspot.com